2014’te ülkemiz hayvan haklarında sınıfta kaldı

Nasıl da umutluyduk sene başında; hayvan haklarında aşamalar kaydedilecek, canlara acı verenler, öldürenler, işkence edenlerin ettikleri yanlarına kâr kalmayacaktı.
Hayvanlara yardım, merhamet, destek, yaşam biçimimiz olacak, biz can savunucular daha az üzülecek, daha mutlu olacaktık.
Sessiz canlarımızın seslerini bu yıl da çok insan duyacak, haklı isteklerimiz kabul görecekti ve buna benzer beklentiler.
Yıl ilerledikçe umutlarımıza karalar bağlamaya başladık.
Öncelikle 5199 sayılı Hayvan Hakları Koruma Yasası’nda yapılacak değişiklikler içine onların ölüm fermanı olacak maddelerin sıkıştırılmaya çalışılması, sokaklardan tecritlerinin gündeme gelmesi, evdeki canlarımızın sayısına kısıtlamalar getirilme talepleri, hayvan deneylerinin yeniden başlatılacağı söylentileri, hepimizi haklı olarak ciddi kaygılara sürükledi.
Bu bağlamda sokaklara çıktık, çıkarılmak istenilen ölüm yasa maddelerini kesin kabul etmeyeceğimizin altını çizdik.
Ama içimizdeki kaygılar hiç dinmedi, bitmedi.
Canlarla, özellikle de köpeklerle ilgili yalan yanlış, abartılı, kasıtlı haberler, gazete sayfalarını acımasızca işgal etmeye devam ettikçe bazı insan müsveddelerinin hayvanlara yönelik tacizleri, acımasızlıkları da tavan yaptı.
Ülkenin farklı yörelerinden, kırsalından, şehrinden çokça katliam haberleri yüreklerimizi dağlamaya devam etti.
Belediyelerin hiç üzerlerine almadıkları besleme, su odakları oluşturma görevlerini bizler üzerimize aldık.
Her daim yaptığımız gibi ama bunların karşılığında, yürekleri kurum tutmuş insanlarla karşı karşıya gelip sinir harplerine de ister istemez devam etme durumunda kaldık.
Kendi adıma, benim telefonum yirmi dört saat hayvanseverlere, can korumacılara açık oldu ve hemen hiç aranmadığım gün olmadı.
Trafik kazaları, şiddet gören, tecavüze uğrayan canlar...
Kolay olmadı bu insanlık sınavları ne benim için ne can savunucusu arkadaşlarım, dostlarım için.
Bu arada petshop’lardan ciddi rakamlara satın alınan günün modası kediler, özellikle de köpekler, belli sürelerin sonunda sokaklara bırakılır oldu.
Mesela kentlerde sokakları, caddeleri Golden, danua cinsi hayvancıklar doldurdu ve sayıları tavan yaptı.
Sevdiğimiz, gönül verdiğimiz canların ölümleriyle sınadılar sabrımızı.
Arada ufacık mutluluk kırıntılarıyla avunduk; sahiplendirmeler, belediyelerin lütuf gibi, parmaklarının uçlarıyla canlarımıza sundukları hizmetler.
Ama en büyük zorluk elbette sessiz canlarımız içindi.
Ülkem adına üzgünüm; sınıfta kaldı geçtiğimiz yıl da hemen diğer yıllar gibi “hayvan hakları” konusunda notu kırığın da altında.
Şimdi umutlar 2015’e bağlandı. Ne diyebilirim ki, yaşayıp göreceğiz hep birlikte.
Ece Bilgin (Sakarya)

Çok sevgili Ece Hanım’ın dile getirdiği gibi, bütün umutlarımız 2015’e bağlandı ama daha ilk ayında bile hayvanlara yapılan eziyetlerin ardı arkası kesilmiyor.
Bir hafta kadar önce bir köpeğin başına naylon torba geçirilip, öldürülmüş olduğu haberi artık bu vahşetin sınırlarını zorluyor bana kalırsa...
İnsanlık nereye gitti, sevgili dostlar? Bunu hayvana yapan, insana yapmaz mı sanıyorsunuz?