Yeni eğitim sistemi büyük heyecan yarattı!

Bungee jumping severler, yamaç paraşütünden hoşlananlar, ralliciler. Bırakın o işleri, adrenalinin gerçek membaı başka yerde! Evladınızın, yoksa 8. sınıfta bir yeğeninizin, ne bileyim komşunuzun çocuğunun eğitimiyle yakından ilgilenmeye başlayın, kendinizi o konuya bir verin, ohoo, uçacaksınız!

Bir kere sınava girmeye karar vermiş iddialı öğrenciler için heyecan eskisinden daha büyük. Birçok sınav varken, artık tek şans haziranda 90 dakikada 60 soru cevaplamak.

Sınavda başarılı olamadıysan seni daha da büyük bir heyecan ve belirsizlik bekliyor. Eğitim bölgene göre istediğin liseye yerleştirileceksin ama, nasıl olacak meçhul.

Mesela o bölgede herkes Anadolu lisesine gitmek isterse? “Kontenjan kalmadı, o doldu, sizi meslek lisesine veya imam hatibe alalım” derlerse? Bir tip okula büyük talep varsa, diğer okullardan bu tip okula dönüştürülenler olacak mı?

Diyelim ki şahane öğrencisin, soğukkanlı birisin, sınav başarın cepte, tuzun kuru. E nitelikli okulların listesi daha belli değil. Nedense mayısa kadar da belli olmayacak. Al sana bir heyecan daha!

Eğitim kararları sadece öğrencileri ve velileri heyecanlandırmakla da kalmıyor, emlak piyasasına da hareket ve kalp çarpıntısı getiriyor!

Geçen gün “Çocuğunuzun geleceği için fen lisesine yakın sahibinden kiralık” daire ilanı vardı. Kadıköy’de, 2+1 daire, tek banyolu, kirası aylık 7000 TL. Bana fazla geldi ama tabii fen lisesi faktörü var. Anadolu liseleri, fen liseleri nereden baksan artık deniz manzarasıyla eşdeğer.

Heyecan dorukta, adrenalin tavan! Bakalım çocuklarımız bu yıl ne maceralar yaşayacak. Ülkem kafein gibi, insanı diri tutuyor!

AKM BUYSA TABİİ Kİ ALKIŞ

YEPYENİ. Ama eski AKM’nin duygusunu veriyor, güzel yönlerinin altını çiziyor, hatırayı yıkmıyor, koruyor. Güzel görünüyor, meydana yakışıyor. Öte yandan modern, geliştirilmiş, parlak bir proje. 

Mutluyuz, umutluyuz diye özetleyebilirim. Tebrik edesim var, “Güzel şeyler de oluyor” diyesim var, yeni AKM’deki gösterilere dair hayaller kurasım var ve nedense sürekli teşekkür edesim var. Teşekkür evet. Oysa niye teşekkür edelim, zaten vergisini biz veriyoruz.

Zaten devletin yapması gereken budur. Zaten şehir meydanına iyi bir opera-tiyatro binası koymak, eğer varsa ve eskimişse, binanın tarihi ve mimari değerine, toplumdaki duygusal karşılığına bakarak aslına uygun şekilde yenilemek devletin, belediyenin görevidir.

Ama işte normal hareketlere, olması gerekene “müteşekkir” kaldığımız bir dönem, böyle bir ruh hali...

Neyse hiç gölge düşürmeyeyim. Projeye uygun yapılırsa belli ki çok güzel olacak. Bir an önce bitirin de gidip seyirci koltuklarını dolduralım.

MADEN İŞİNİN HAP GİBİ BİR ÖZETİ

ARTIK yıllardır ders almışızdır diye umuyorum.

Senelerdir madenlerde ölen işçilere ağlaya ağlaya en duyarsız insan bile öğrenmiştir diye düşünüyorum.

Bu konuda yapılan haberlerden, röportajlardan, araştırmalardan birkaç tanesini gören herkesin kafasında anafikir oluşmuştur diye ümit ediyorum:

Devlete bağlı madenler işçilere daha insani şartlar sunuyor, kurallara daha çok uyuyor ve daha iyi denetleniyor. Özel sektör bazen işi bilmiyor, bazen denetimi takmıyor, kârını artırmak için büyük riskler alıyor. Sonuçta olan maden işçilerine oluyor.

Bu. Hikâye bu! Bitti.

O zaman ya madenleri özel sektöre ihaleyle devretmekten vazgeçeceksin. Ya da illa devredeceksen enselerinden ayrılmayacaksın. Didik didik edeceksin, kontrolleri aksatmayacak, cezaları ağırlaştıracaksın.

Kapitalizm filan, biz de biliyoruz. Ama vahşisini yapmalarına izin vermeyeceksin, insanın ölüyor!

Ben komedyenim, sistemi ben bile anladım, artık siz de anlayın yav!