Herkese bayram da, bize yok mu?

Böyle dedim Hürriyet Pazar editörlerine, onlar da hemen “İyi canım tamam, hadi biraz ara ver” dediler. Çok iyi insanlar. Böyle böyle yakında şımarırım ben, biliyorum kendimi! “Set uzadı”, “Grip oldum”, “Alnımda sivilce çıktı” deyip ikide bir yazmamalara filan başlarım. Hahaha, şaka şaka. Yapamam ki. Bir kere size kıyamam. Pazar günleri ne okuyacaksınız da neşeniz yerine gelecek, bu harikulade mutlu, aydınlık ve ‘coşkuylan, sevinçlen, özgürlük ve umutlan’ dolu ülkemizde! Anaam bak geliyor yine ironi, ben kaçıyorum.
Yorucu, sıkıntılı başladı hafta malum. Gelmiş geçmiş en berbat pazartesi sendromlarından biriydi. Hakkını verdi yani!
Neyse ki bayram ilaç gibi.
Büyüklerin ellerinden, küçüklerin gözlerinden öper, görüşlerine bakmaksızın tüm vatandaşlarıma sarılırım.
Bari bayramda bağırıp çağırmayalım. Birbirimize inanalım! Yaşayalım işte bir ağaç gibi tek ve hür, bir orman gibi kardeşçesine yav.
Zararlı mararlı, ikram edilen şekerleri yiyin, ağzımızın kaçan tadı yerine gelsin bari. Lokum gibi bir bayram olsun ve hatta hayat bayram olsun!
Ben bi boy yüzmeye gidiyorum…