Diğer seri katillere haksızlık oluyor!

Günlerdir bu Amerikan filmlerinde benzerlerini görmeye alıştığımız seri katil konuşuluyor. İyi eğitimli, iyi bir aileden gelen, okul yıllığında sorunlu karakterinin ipuçları bulunan Atalay Filiz.

Çok havalar attık ya yıllardır, “Bizde öyle Batı’daki gibi sapık katiller olmuyor. Seri cinayet işlenmiyor. Efendim aile yapımız şöyle, mahallemiz böyle, geleneğimiz şöyle” diye...

Aslında kaç Hollywood tipi seri katil olduğuna değil de, yılda kaç kişinin öldürüldüğüne bakmak lazım değil mi? Yani eğer amaç bağcı dövmek değil, üzüm yemekse...

Aman ne tüylerimiz diken diken olduu, ne rahatsız olduuk bir adam çıkıp üç kişiyi öldürdü diye.

Oysa ben size bu skorlara sahip çok seri katil sayabilirim.

Mesela geçen yıllarda bir evlilik programına katılınca tanıdığımız tonton amca görünüşlü Sefer Bey. İlk karısını, sonraki yıllarda da sevgilisini öldürüp hapis yatmış. Kendine göre sebebi var: “Hal ve hareketlerini beğenmemiş!” Ucundan kıyısından, kendine göre ahlakla ilgili bir sebebi bahane ediyor diye mi bu adam seri katil değil şimdi?

Daha 20 gün önce Edirne’de bir taksi şoförü abimiz boşandıktan sonra mal paylaşımı yaparken sinirlenip, avukatın ofisinde kendi kızını ve karısını vurdu mesela. Kızı öldü, karısı ağır yaralı. Bu abimiz seri katil değil, sadece ‘asabi bir insan’ mı oluyor yani? 

HANNİBAL LECTER’DAN BİLE DAHA SOĞUKKANLI

Yine yakın bir tarihten örnek vereyim... Mart ayında bir polis memuru evde cinnet geçirtip eşini, kızını, oğlunu öldürdü, sonra da çekip kendisini vurdu. Kendisini de vurdu diye mi seri katil değil bu adam? Yoksa aniden elinde silah varken çekip vurduğu için mi? Şeytan doldurur diye mi?

Peki, tabancayı da alalım senaryodan. 2014’te Esenler’de Recep Genç, karısını ve küçük kızını plastik kelepçeyle bağlayıp satır darbeleriyle öldürdü, sonra da “Aslında büyük kızı öldürecektim, o zaman bunları öldürmezdim” dedi! Bu da mı seri katil değil Hâkim Bey? Niye? Günler öncesinden planlamadan, hepsini aynı gün öldürdüğü için mi?

Peki, daha soğukkanlı ve planlı vakalara bakalım o zaman.

2010’da bir Doğu ilimizde 16 yaşındaki genç kız, dedesi ve babası tarafından, planlanarak, önce çukur kazılıp, sonra diri diri gömülüp, üzerine beton dökülerek öldürüldü. Ben bu kadar feci bir soğukkanlılığı Hannibal Lecter’da bile görmedim. O en azından yabancıları öldürüyordu.

Örnekler, ne yazık ki, sayfalarca çoğaltılabilir. 2015’te Türkiye’de günde 4 cinayet işlendi! Hayatını kaybedenlerden 267’si, aile içi şiddet kurbanı kadınlardı.

Bu bölgenin de, maalesef bu ülkenin de seri katili çok. Sadece belki şahsın bahanesi, yöntemi, eğitim düzeyi, kaçma becerisi, şusu busu Amerikan filmlerinden biraz farklı.

Yani maalesef buralar da, işledikleri cinayetleri, “Cinnet”, “Namus”, “Asabiyet”, “Gelenek” filan diye yutturup cezaları hafifletme peşinde manyak seri katillerle dolu. Yani “Uzaklarda arama, çünkü sen içimdesin”! (Ha, bu şarkıyı meşhur eden solist Esengül de 1979’da bir seri cinayete tanıklık ettikten 17 gün sonra öldü. Araba kazası süsü verilmiş bir cinayete kurban gittiği iddia ediliyor.)

Yani psikopattı, sosyopattı filan diye Atalay Filiz’i müthiş ilginç, çok acayip bir vaka haline getirmeye gerek yok. O kadar şöhreti hak etmiyor. Niye üstte saydığım psikopatları böyle uzun uzun konuşmadık? Esas onları konuşsak keşke. Atalay Filiz daha numunelik bir tip. Oysa bu bol bulunan ‘ana, bacı, eş öldüren manyak türünü’ biraz çözümlesek, belki azalmaları için bir yöntem buluruz.

Ama tabii adalet o kadar allak bullak, ortam cahillik ve şiddete o kadar alkış tutar halde ki, korkarım gittikçe de çoğalıyorlar!