Kızım bana annelik yapıyor

Anneme sarılıp uyumayı çok isterdim diyen bir genç kız, Yağmur...
Kızıma sevdiği yemekleri yapmak isterdim diyen bir anne, Emine Hanım.
Bir anne-kızın hikayesine konuğum bu hafta...
Annesine annelik yapan bir evlat Yağmur. Birbirlerinden başka kimseleri olmayan kader arkadaşı onlar...
Yatağa bağımlı olarak yaşayan annesine 12 yaşından beri evde bakmak zorunda olan bu evladın gözlerinde hem derin bir hüzün hem de yaşının gerekliliklerini yaşamamanın verdiği bir burukluk var. Bir de annelik...
Peki ya anne... Nasıl gerçek bir hanımefendi...
Bir o kadar da mahcup ve şükreden, bir buruk anne. Ne çok şeyden şikayet ediyoruz. Ne çok şeye sahibiz aslında ve ne hikayeler var size duyurmam gereken... Bu anne ve kızın yükünü hafifletebiliriz.
Belki bir hasta bakan buluruz da Yağmur bir saat arkadaşlarını görür... Belki yaşamlarını daha güzelleştiririz. Bir okuyun bakalım...

Fotoğraflar: Emre YUNUSOĞLU 

* Yağmur kaç yaşındasın? Okula gidiyor musun?
- 22 yaşındayım. Annemin hastalığından dolayı okulu uzun zaman önce bırakmak zorunda kaldım. Şu anda Açıköğretim’den liseye devam etmeye çalışıyorum.

* Üniversiteye gitme hayalin var mı?
- Liseyi bitirebilirsem üniversite eğitimi almak isterim. Hem annemin bakımı hem de ev işleri çok zor oluyor.

* Kaç yaşından beri annenin bakımını üstleniyorsun?
- Annem ben 12 yaşındayken kaza geçirdi. Yaşım küçük olduğu için o zamanlar her şeyiyle ben ilgilenemiyordum. Dedem yardım ediyordu. Son 5 senedir her şeyi benim üzerimde. Dedem artık yaşlandı ve yardım edemiyor.

* Kazanın olduğu zamanı hatırlıyor musun?
- Annemin trafik kazası geçirdiği arabanın içinde ben yoktum. Annem kazadan sonra 5-6 ay hastanede yattı. Kazayı bana babam geç söyledi. Annemin durumu ciddi olduğu için bana söylemek istememişler. Ben uzun süre annemden haber alamadım. Kötü bir şey mi oldu diye çekindiğimden soramıyordum. Annem en son ameliyatına girmeden önce beni aradı. “Merak etme ben tatile gidiyorum, döndüğümde seni alacağım” dedi. Kaza zamanı en son o zaman konuştuk. Sonrasında 5-6 ay hiç haber almadım. Bir gece babam “Annen kaza geçirdi, şu anda hastanede” dedi. Sonra hastaneye gittim ve annemi gördüm.


SAÇINI DA BEN TARIYORUM YEMEĞİNİ DE BEN YEDİRİYORUM

* Anneni gördüğünde ne hissettin?
- O an çok iyi şeyler hissedemedim. Çünkü annem dış görünüşü nedeniyle bambaşka bir insan olmuştu. Tanıyamadım, “Bu benim annem mi” dedim. Boyundan ameliyat olacağı için saçlarını kazımışlardı. Çok zayıflamıştı.

* Annenin hastalığından sonra sana kim baktı?
- Babaannemler. Birkaç yıl onlarla birlikte yaşadım. O zaman anneme dedem bakıyordu. Ben hafta sonları dedeme yardım etmeye ve annemi görmeye gidiyordum. Ben kendimi toparlayınca, büyüyünce temelli olarak annemin yanına geldim ve tüm bakımını üstlendim.

* Annenin bütün ihtiyaçlarını karşıladığını söyledin. Nedir onlar?
- Suyunu ben veriyorum. Altını değiştiriyorum. Sonda takılı, idrarını boşaltıyorum. Yemeğini ben hazırlıyorum. Saçını tarıyorum. Aspirasyon makinesi var. Sürekli tıkanıyor. Onu düzenli olarak temizleyip hazırlıyorum. Annem boğazından nefes alıyor. Makine tıkandığı zaman Allah korusun nefesi kesiliyor ve o yüzden sürekli annemin başında olmak zorundayım.

* Geceleri ne yapıyorsun?
- Annemin yanında zili var. Benim odamda da var. Zile bastığında hemen kalkıyorum.

* Seni bütün bunların içinde en çok ne zorluyor?
- Çarşafını değiştirirken çok zorlanıyorum. Sürekli yattığı için sırtı yara oluyor. Yan çevirmem gerekiyor. Belim ağrıyor.

* Akrabalarınız ya da yakınlarınızdan sana destek olan kimse yok mu?
- Akrabalarımız var ama pek bir yardımları olmuyor açıkçası. Herkesin evi ayrı diyorlar. Annemle babam ben küçükken ayrıldı. Ben tek çocuğum. Babam arada sırada gelip bana yardım ediyor. Eskiden Bornova tarafında oturuyorduk. Teyzem de bize yakın oturuyordu. Bana yardım ediyordu. Ama oradan çok uzağa taşındık ve şimdi eskisi gibi gelmesi mümkün olmuyor.

12 YAŞINDA ÇOCUKLUKTAN ÇIKTIM

* Çocukluğuna gitsek neleri hatırlarsın?
- Annem hasta olmadan önce çok mutlu bir çocuktum. Annem ve babam kazadan önce boşanmıştı. Onlar boşandıktan sonra da mutluydum. Ta ki kazaya kadar. 12 yaşında çocukluktan çıktım. O yaştan sonra birçok şeyi yapamadım. Tamamen hayatım değişti. Anneme en çok ihtiyacım olduğu dönemde annesiz kaldım gibi bir şey oldu. Her şeye rağmen çok şükür daha kötüsü de olabilirdi. Ayda bir kez babam geldiğinde ben dışarı çıkıyorum. Ama hiç içime sinmiyor. Dışarıda olduğumda anneme sürekli “İyi misin, bir sorun var mı?” diye mesaj atıyorum. Annem başparmağıyla mesaj yazabiliyor. Zaten ayda bir kez çıkıyorum onun dışında hep evdeyim.

ANNEME SARILIP UYUMAYI ÇOK İSTERDİM

* Babandan yeteri kadar destek görüyor musun?
- Görüyorum. Çok anlayışlı bir insan.
Ama bir baba, annenin, bir anne de babanın yerini tutamaz. İkisinin yeri çok ayrı.

* Annen sağlıklı olsaydı onunla en çok ne yapmak isterdin?
- Sarılıp uyumak isterdim. Ya da annemle kol kola, diğer arkadaşlarımın anneleriyle dolaştığı gibi dolaşmak isterdim. Annemle zamanımı doya doya geçiremedim. Aslında çok sitem etmiyorum. Duygularımı dışarıya yansıtmamak için de hep kendi içimde yaşıyorum. Bazen çok bunaldığım dönemler oluyor. Annemle dertleşiyoruz.

* Hayalin var mı?
- Tek hayalim annemin iyileşmesi. Bunun dışında herkes gibi normal bir hayatımın olmasını ve bir mesleğimin olmasını isterdim. Okuyabilseydim veteriner olurdum.
Hayvanları çok seviyorum.

KÖK HÜCRE TEDAVİSİYLE İYİLEŞMEK İSTİYORUM

* Emine Hanım kazayı hatırlıyor musunuz? Nasıl oldu?
- Arkadaşımın arabasındaydım. Önde oturuyordum. Emniyet kemerim takılı değildi. Arabanın ön camı kırıldı. Camdan dışarı fırladım. Kafa travması geçirdim. Bilincim gitti geldi. Uyandığımda beni ameliyata aldıklarını fark ettim. Meğer 1 hafta uyutmuşlar. O bir haftaya dair hiçbir şey hatırlamıyorum. Kızımla konuşmak istiyorum dedim.
Hemen Yağmur’u aradım. Onun anlattığı gibi “Tatile gittim ama geleceğim ve seni alacağım” dedim. Babasına ve teyzesine Yağmur’a kazayı söylememelerini tembih ettim.

* Kazayı yapan arkadaşınız sonrasında size destek oldu mu?
- İki sene bakıcı tuttu şikayetçi olmayayım diye. Masraflarını o karşılıyordu. Ben arkadaşım diye şikayetçi olmadım. O zaman düşünemedim böyle olacağını. İki senenin sonunda şikayetçi olmayacağımı anlayınca bakıcı masraflarını karşılamadı.

* O dönem çalışıyor muydunuz?
- Kazanın olduğu zaman çalışmıyordum ama ondan önce bir tekstil firmasında sekreterlik yapıyordum.

* Kızınızın size bakması nasıl bir duygu?
- Kızım benim annem oldu. Benim ona annelik yapıyor olmam gerekirken o bana annelik yapıyor. Beni yediriyor, içiyor, yıkıyor, saçımı tarıyor. Her şeyimle o ilgileniyor. Allah ondan razı olsun.

* Yağmur şu anda aylık gelirinizin 900 lira olduğunu söyledi. Kazadan sonra karşı taraftan bakıcı masrafları dışında herhangi bir yardım almadınız mı?
- Kaza sigortasından 50 bin lira verdiler. O parayla şu an oturduğumuz evi aldık. 50 bin lirasını peşin ödedik. Ayda da 300 lira taksit ödüyoruz. Ayda 600 lira ile geçinmeye çalışıyoruz.

* Kaç senedir yatağa bağlı şekilde yaşıyorsunuz?
- 12 senedir bu yataktayım. İyileşmek istiyorum. Kök hücre tedavisi olmak ve kızımın üzerindeki yükleri almak istiyorum.

* Tekerlekli sandalye ile sizi dışarı çıkarıyorlar mı?
- Buraya taşınmadan önce kız kardeşim, babam ve Yağmur sayesinde haftada bir gün çıkabiliyordum. Burası kız kardeşimin evine çok uzak. Yağmur’un beni tek başına çıkarması çok zor. En az üç kişi lazım. O yüzden çıkamıyorum.

* Hastalığınız tam olarak nedir?
- Omurilik felci. Bazen diyorum ki belden aşağımı nasıl olsa hissetmiyorum, kessinler Yağmur’un çilesi bitsin.

ANNEMİN YENİ BİR YATAĞA İHTİYACI VAR

* Annen için gerekli herhangi bir ihtiyacınız var mı?
- Annemin yatağı eskidi. Özel hastanelerde olan son model hasta yataklarından olursa annemin sırtı bu kadar yara olmaz.
O yataklar kendi sağa ve sola döndürüyor.
Benim için de daha kolay olur.
Biz önceden Bornova tarafında oturduğumuz için Bornova Belediyesi’nin evde bakım hizmetinden yararlanıyorduk. Haftada bir gün annemin baştan aşağı tüm ihtiyaçları ile ilgileniyorlardı. Banyo yaptırıyorlardı, tırnaklarını kesiyorlardı.
O zaman bu kadar zorlanmıyordum. Hemşire de her hafta geliyordu. Kan alıp düzenli olarak tahlillerini takip ediyorlardı. Burası Menemen Belediyesi’ne bağlı ve burada evde bakım hizmeti yok.

* Annenin hastalığının tedavisi mümkün mü?
- Araştırdık ve yurtdışında kök hücre naklinin yapıldığını öğrendik.
Özellikle Almanya, Çin ve Amerika gibi ülkelerde yaygın olarak uygulanıyormuş.
Eğer annemin de yurtdışında tedavi olma şansı olursa iyileşme ihtimali var.
Türkiye’de kök hücre nakli henüz araştırma aşamasındaymış. Liv Hospital ile iletişime geçtik. Ama henüz bir gelişme yok.
Devletimizden ya da bir yardımseverden destek bekliyoruz.

İKİ SENE BOYUNCA ANNEMİ HER GÖRDÜĞÜMDE AĞLADIM

* Annenin yatağa bağlı olarak yaşayacağını ne zaman idrak ettin?
- Ben tatile gitti diye biliyordum. Şüpheleniyordum fakat konduramıyordum. Kötü bir şeylerin olduğunu hissediyordum. Annem hastaneden çıktıktan sonra iki sene boyunca annemi her gördüğümde ağlıyordum. Sonrasında yavaş yavaş kabullenmeye başladım.
* Bu olgunluğa nasıl eriştin?
- Kendi kendime. Aslında yaşayarak oldu.

AYLIK GELİRİMİZ 900 LİRA

* Nasıl geçiniyorsunuz?
- Annemin bakıcı ve engelli maaşı vardı. Sonra taşındığımız zaman adres değişikliği yapmadığımız için iki maaş da kesildi. Şimdi bir tanesi bağlandı ama diğerini bağlamıyorlar. Evde kişi sayısı azmış. Şu an sadece ayda 900 lira geçiniyoruz.
Çok acil bir şey olduğu zaman babam yardım etmeye çalışıyor.