Çalışan gazeteciler günü

Ne yazık ki, toplum içinde kendi sorunlarıyla en az ilgilenen kesim gazeteciler.
Hele son yıllar meslek dayanışması açısında tam bir gerileme dönemi oldu.�
Gazeteciler arasında gelir paylaşımında meydana gelen uçurumlar, başka alanlarda isim yapan kişilerin tepeden inme mesleğe dalarak liyakat hiyerarşisini altüst etmeleri gazeteciliğe ağır darbeler vurdu.
Medyayı araç olarak kullanma eğiliminin artması, siyasi ve askeri güç odaklarının müdahaleleri de gazetecilerin ve gazeteciliğin kaderini olumsuz etkiledi.
Ne haklar kaldı ne sorumluluklar. Üç maymunu oynamak, hak ve sorumlulukları sorgulamaktan daha kolaydı.
Başarı çıtası, entelektüel birikim ve sabırla kazanılmış alçak gönüllü deneyime dayalı bir meslek olmasına rağmen,  gazeteciler şöhret merdivenlerinde hızlı tırmanışlara mecbur edildiler.
Sosyal güvenliksiz meslek erbabına, kendini kurtaran kaptan yolundan başka yol bırakılmamışsa bu süreçte tek suçlunun gazeteciler olmadığını görmek lazım.
*  * *    �
CEZA Yasası değişirken, kadın, çocuk haklarıyla ilgili geniş bir kampanya yapılmış, zina konusunda büyük bir tartışma yaşanmış ve kadın hareketi sürecin en aktif grubu olarak sesini duyurabilmiş, taleplerinin yasalara yansımasını sağlayabilmişti.
Oysa o sırada bugün yükünü ağır biçimde taşıdığımız basınla ilgili yasakçı zihniyetin ürünü değişiklikler patır patır yasalaşmıştı.
Basın örgütleri seslerini topluma iyi duyuramadılar. AKP Hükümeti, bu maddeleri düzeltme vaatlerini de tutmadı. .
Basın özgürlüğünün gazetecilerin kaprisleri olmadığını, bunun halkın gerçeklere ulaşma hakkı olduğunu bir türlü anlatamadık.�
Terörle mücadele ve basın yasalarındaki yasakçı maddelere dayanarak bugün gazeteciler, ulaştıkları gerçekleri okuyucularıyla paylaştıkları için binlerce dava ile karşı karşıyalar. �
Siyasi yelpazenin her kesiminden elliden fazla gazeteci hapiste.
Bir süre önce, 24 meslek örgütünün katılımıyla kurulan Gazetecilere Özgürlük Platformu, gazeteci davalarını izliyor. Davalara yetişmek artık mümkün değil. Çünkü artık gazeteciler, haber peşinde koşacaklarına zamanlarını mahkeme kapılarında geçiriyorlar.�
* * *  �
50 yıl önce 10 Ocak’ta gazetecilerin durumlarını iyileştiren 212 sayılı yasanın yürürlüğe girmesi ile ilan edilen Çalışan Gazeteciler Bayramı, günümüzde artık sadece Çalışan Gazeteciler Günü olarak kutlanıyor.
Sabah gazetesi’nin kuruluşu ile başlayan diğer gazetelerin “haksız rekabetle karşı karşıyayız ” gerekçesiyle kopyaladıkları gazetecileri sendikasızlaştırma süreci 212 ile kazanılan hakları adım adım budadı.
Daha dün, çalışan gazeteciler gününe beş gün kala yeni bir gelişme oldu.
Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde, çalışan gazeteciler için zaten kötü olan bir durumu daha da kötüleştiren bir yasa AKP milletvekillerinin oylarıyla kabul edildi.�
RTÜK Yasası’nın 23 maddesi, radyo ve televizyonların haber birimlerinde çalışanlardan ancak RTÜK’ün belirleyeceği sayıda gazetecinin 212 sayılı yasadan yararlanabileceğini karara bağladı.
Asgari sayının RTÜK tarafından belirlenmesi olayı maddenin önceki halinde de vardı fakat orada, çalışanların tümünün basın iş kanununa tabii tutulmasına açık kapı bırakan bir ifade yer alıyordu.
Şimdi bu kapı da kapatıldı.
Bugün 10 Ocak, çalışan gazeteciler günü. Ne demem lazım? Kutlu olsun mu?