Bağdatlı kadın

Ferai TINÇ

Ben Bağdatlı bir kadın olsaydım, bugün endişe ve korkudan kıvranıyor olurdum. Bayram hiç bitmesin isterdim. Muhallebi kaynatacak bir bardak toz şeker bulamasaydım da çocuklar için,

Ya da bir iki kaşık kahve gelen gidene ikramlık,

Bu bayram bitmesin isterdim, tüm yokluğa ve yoksulluğa rağmen.

* * *

HER sese kulak kabartacağıma,

‘‘Geliyorlar galiba, işte geldiler’’ diye bekleyeceğime yüreğim ağzımda,

Gece yarıları, siren sesleriyle fırlayıp, yer yarılsa da çocuklarımı saklasam diye çaresizlikten kıvranacağıma,

Askeri hedefler niyetiyle atılan ama nerede patlayacağı belli olmayan bombaların karanlığın içinde uzayıp giden vınlamaları peşinde ruhum boşalacağına,

Bu yoksul bayram sürsün isterdim.

* * *

ÇÜNKÜ ne kadar örtbas edilse de, ben yine de Amerikan saldırılarının bayramdan sonra başlayacağını mutlaka duymuş olurdum.

Mutlaka bilirdim Washington'un Saddam'ı devirmek için ‘‘kıskaç’’ harekatına hazırlandığını,

Türkiye'den kalkan Amerikan uçaklarının bayram öncesi Saddam'ın kuzeydeki kulaklarını bunun için sağır ettiğini.

Dokuz yıldır tekrarlanıp duran bir başka ‘son darbe’ için saatlerin geri saydığını mutlaka biliyor olurdum Bağdat fısıltılarından.

* * *

BAĞDATLI bir kadın olsaydım bugün, Amerikan Dışişleri ve Savunma Bakanları'nın Saddam'ı devirme kararlarını ‘‘O, kitle imha silahlarını sadece komşularına değil, halkına karşı kullandığı için de suçludur. Medeni dünya böyle birisi ile muhatap olamaz’’ gerekçesine bağlamalarını şüpheyle karşılardım.

‘‘Halepçe katliamından sonra ne BM ne Reagan yönetimi ambargo önerilerine iltifat etti. Neden?’’ diye geçirirdim aklımdan.

Muhalefetteki Irak Ulusal Kongresi Lideri Ahmet Çelebi'nin sözlerini anımsardım.

‘‘Washington, bombalarla Saddam'ı devireceğini sanıyor. Muhalefete hareket olanağı tanıyacak siyasi strateji geliştirmiyor. Çünkü aslında Washington, Saddam'ı devirecek uygun bir subay arıyor.’’

Şimdi yapılmak istenene bakar, sözlerinden çıkmayacak yeni bir diktatör aradıklarını görürdüm. Demokratik Irak'tan söz eden olmadığını fark ederdim.

Dokuz yıldan beri Saddam'a bir türlü indirilemeyen son darbenin her zamanki gibi bizim başımızda patlayacağını hissederdim.

Ve kimsenin umurunda olmadığımızı düşünür, korkardım.

Ben Bağdatlı bir kadın olsaydım bugün, bu bayram hiç bitmesin isterdim.