Şairi bende saklı bir Diyarbakır

Bu bayram o şehrin çocuklarına bir sevgi olsun diye...


Bu bayram o şehrin aydınlarına...


Alnı kırışmış bilgelerine...


Şiddete kurban giden kadınlarına...


Şiddete kaçırılan gençlerine bir yeni rüya olsun diye...


Bu bayram, öfkeye ve nefrete inat olsun diye...


Sokaklarında dolaşırken birlikte İsmet Özel okuduğumuz bir bakanın şiirini alıyorum...


Buyurun:


DÖRT KAPILI HÜZÜN


“Kaç ay şafağının tanığıydı Dicle


Kaç dolunayda aydınlandı Sur’lar


Kaç gökkuşağının rengiydi Hevsel


Gönlün kaç yıldız burcunu dolaştı aysız gecelerde


Anlat onlara... Anlat Diyarbakır...


*


Etrak ve Ekrad


Ermeni ve Süryan


Arap ve Acem


Ve kim varsa geriye kalan


Kimler su içtiyse kuyularından


Güvercin beslenirdi bakışlarından...


*


Ey mahzun Amida


Kadim ve dar sokaklarında


Barışın ikizi


Kalbinin eyvanlarında


Bir hüzün dolanıyor şimdi


Benüsen’den, Yedikardeş’ten Hevsel’e doğru


Karpuz şenliğinin çıraları değil Dicle’de yanan


Kasideler değil gecede yankılanan


Kimliğindir inleyen


Issız sokaklarında


Amida...


Aah Amida...”

Ah benim sevgili dostum...


Siyasetin bilek güreşi değil bir halkı sevmek olduğunu...


Bir şiirin şehre girişi gibi...


Bir kalbin atışını bir sokağa verir gibi...


Siyasetin insan için olduğunu hatırlattın ya...


Kalemi kalbine yakın olanlar adına...


Herkesin bayramı kutlu olsun.

NOT: Şiir daha uzundur ve Dergâh dergisinde yayınlanmıştır.

NOT: Ayrıca yazarı bakan da olsa... Şairlik makamı bizce yeterlidir...


NOT: Dizeleri kurşun gibi şairler de gördük.


Hiçbirinin elinde silah yoktu.


Duygularımız bütün silahların üzerindedir...