O sesi duyduk ya demek ki varmışız

Ölümünden bir dize...

“Ruhum...

Cemil Bey’siz bir tambur gibi...

Kendi kendine çalıyor vücudum.”

Diyen Can Yücel’in ölüm günü onun yaşadığını hatırlatmak için...

Bir yakın dostunun sesinden şiirini paylaştım ya...

Öyle mesajlar aldım ki...

Her biri ayrı bir şiir.

Meğer ne kadar çokmuşuz.

Meğer ne kadar fazlaymışız.

Meğer ne kadar kalabalık ve yalnızmışız.

Mesela Sema dedi ki:

“Sayın Çekirge, yazınızı keyifle okudum. Benim ailem yıllarca Hasan Ali Bey ve ailesine komşu olarak yaşadı. Sizce Can Yücel, babasının bestelediği, güftesini yazdığı şarkı söylendiğinde niye ağlardı? En yakın arkadaşı Dr. Gazi Yaşargil’di. O olabileceği gibi, eşi, hayat arkadaşı, yoldaşı ve onu hiç bırakmayan Güler Yücel, okumadıysa bile Can’ın şiirlerini okuması gereken kişi. Güler çok kıymetlidir. Can’ın vefa abidesi eşi, Güzel, Su ve Hasan gibi 3 güzel çocuğunun anası, duygularını fırçası ile tuvale döken gizli  ve mütevazı yetenek. Selamlar. Prof. Dr. Sema Kalaycıoğlu”

Sonra Mehtap sordu:

“Acaba o ses Tuncel Kurtiz olabilir mi?”

Bir başka mesaj...

“Bana Rutkay Aziz gibi geldi.”

ŞAİRLERİ UNUTUYOR MUYUZ

Can Yücel’in ölüm günü...

Bir yakın dostunun okuduğu bir şiir...

O ses...

Neyi hatırlattı bize?

Şiirimiz vardı.

Şairlerimiz.

Onu hatırladık aniden.

“Yahu bu dünyaya yalnızca bilek güreşi için gelmedik” diyen bir ses.

“Sevebiliriz de mesela” diyen bir kucak.

“Mahkeme salonu...”

“Nikâh salonu...”

“Emniyet sarayı...”

“Vali konağı...”

“Adalet sarayı...”

Dışında...

Bir şiiri yüksek sesle okumak gibi...

Kalbimizde koskoca stadyumlar varken...

Bir hayatımızın da olabileceğini hatırlattı.

Kim mi?

Can Yücel’in yakın dostlarından sinema yönetmen Ali Özgentürk.

Ali’den önce...

Yoksa “Selvi Boylum Al Yazmalım” mı deseydim.

Ali bu şiiri okudu ya...

Bir kez daha anladım...

Arkadaşlar...

Birbirinizi öldürmeye devam edebilirsiniz.

Ama bir an için...

Derin bir nefes alıp...

Bir şair seçin kendinize. Bir şiir...

Gözlerinizi kapatıp, bir şiiri fısıldayın kendinize.

O zaman anyacaksınız...

Aslında öyle muazzam bir sessizliktesiniz ki...

Kendi fısıltınız bile...

Bir gök gürültüsü gibi gelecek size.

Hoş geldiniz.

Ve iyi ki varsınız.