O fotoğrafın peşindeyiz: Ah küçük Ada’cık kaybettiğimiz canlar için sen bize bir moral ol istiyorum
DÜN sizden o kadar çok mesaj aldım ki...
- Acaba askerin omzuna başını dayamış öylece bize bakan o çocuk Ada bebek mi?
Çoğunuz Ada olduğunu düşünüyor.
Ben de dahil.
Ve araştırmaya devam ediyoruz.
Milli Savunma Bakanlığı büyük bir titizlikle fotoğrafın izini sürüyor.
Tabii şu soru da vardı:
- Deprem çok sayıda ili kapsamıştı. Acaba o fotoğraf nerede çekilmişti?
Şimdi birçok koldan Ada’nın o fotoğrafının nerede çekildiğini araştırıyoruz.
SEVGİ YUMAĞINDAN YALNIZLIĞA
Aslında bu olayı öğrendiğim andan beri aynı şeyi soruyorum:
- Eğer o çocuk Ada bebekse nasıl bir hayattan nasıl bir hayata savrulmuştur?
Düşünsenize...
Ada annesi babasıyla harika bir hayatın içindeydi. Halalar, teyzeler, dedeler, anneanneler...
Sevgi yumağı içindeydi.
Ve bir deprem. Bir felaket. Anne baba yok. Aileden kimse yok. Sevgi yumağı dağılmış.
Ada tek başına. Bilmediği bir hayatın içinde.
A.A. YÖNETİCİSİ KARDEŞLERİME
Bu fotoğraf eğer MSB bünyesi içinde çekildiyse onu zaten MSB basın araştırıyor.
Ama A.A.’nın çektiği bir fotoğraf da olabilir.
O yüzden ben buradan A.A.’daki yönetici kardeşlerime de bir çağrıda bulunuyorum:
- Lütfen siz de bu fotoğrafın izini sürer misiniz?
Çünkü eğer bu fotoğrafı çeken kişiyi bulursak.
Mutlaka başka fotoğraflar da vardır. Daha geniş açıdan çekilmiş kareler.
En azından Ada’nın oradan nereye gittiğini bilecek birilerine ulaşabiliriz.
Evet arkadaşlar.
Benim aklım Ada’da.
Başka bir şey yazmak istemiyorum.
Askerin omzuna başına dayamış o çocuğun bakışları gözümün önünden gitmiyor.
İçimden bir ses:
“Ne olur başka bir konu yazma. Bu olayın peşini bırakma” diyor.
Küçük Ada’cık.
Eğer yaşıyorsan...
Eğer o fotoğraftaki sensen...
Mutlaka bulacağız seni.
Bunun için çalışacağız.
Çünkü...
Kaybettiğimiz bunca can için, sen bize bir teselli ol istiyorum.
Enkazdan çıkarıldıktan sonra ailesine ulaşamayan kimsesiz çocuklar için.
Sen bize bir moral ol istiyorum.
