Kupayı kim alırsa önce gidip rakibinin elini kaldırsın

İsa’dan sonra 200’üncü yıldan kalma Midyat’taki dünyanın en eski kilisesine...
Sait Faik’in Burgaz Adası’ndan;
Harran’daki üniversitenin Mezopotamya  kalıntılarına...
Fethiye Dalyan’daki kaya mezarlarından;
Karadeniz’in Sümela’sına...
Heybeliada Ruhban Okulu’ndan;
Konya’daki kalp, varlık ve aşk dergahına...
Büyükada Prinkipo’dan;
Urfa Göbeklitepe’de, inanç tarihimizin en eski kazısına...
Karaburun’da Ata’nın pansiyonundan;
Mardin’deki Cercüşlü lezzetine...
Ege’nin Nergis kokulu ovalarından;
Okul bahçesinde gaz bombasıyla top oynayan Cizreli çocuğa...
Komando kampı kurulan Eğirdir Gölü’nden;
Su kayağı yapılan Van gölüne...
Fenerbahçe otobüsündeki futbolcuları isim isim sayan Halepli gençlerden;
Avrupa’nın en büyük kupasını alan Galatasaray’ın sarı kırmızılı formasını giyen Kamerunlu gençlere kadar...
O kadar çok şey gördük ki bu coğrafyada.
Ve işte böyle bir coğrafyanın tarihinden;
Şimdi Fener-Galatasaray derbisine bakıyorum da...
Bir tarafta kalbim Galatasaray diyor.
Ama vicdanım Fenerbahçe önünde sendeliyor.
Çünkü ruhumuz buruk.
Buruk çünkü;
Beşiktaş’tan Sivas’a.
Trabzonspor’dan Fenerbahçe’ye kadar;
Bütün renkler bir şekilde yaralandı.
Buruk çünkü;
Galatasaray’ın 9 puan farkı, nasıl oldu da buharlaştı kavrayamıyoruz.
Ve iÅŸte ÅŸimdi;Â
Böylesine muazzam bir coğrafyada;
Buruk taraftarlar;
Kırılmış kalpler;
Yaralı renkler;
Ve hüzünlü aileler adına diyorum ki;
İnsanlık tarihinin en eski kültürlerini barındıran;
İnsan sevgisinin ve inancın coğrafyasında;
Bize yakışan olsun;
- Kupayı kim alırsa;
Önce gidip rakibinin elini kaldırsın...