Kadına vefanın adı: ‘Kız Köprüsü’

Her sabah bir haber:

“Eski eşini 34 bıçak darbesiyle sokak ortasında öldürdü...”

Ben bunaldım arkadaşlar... Her dakika bir haber:

“Evlenmeye razı olmayan kızı katletti...”

Ben yoruldum arkadaşlar... Her TV haberinde bir acı:

“Tecavüz ettikten sonra boğarak öldürdü...”

Ama ben kızlarımızı, kadınları böyle anmak istemiyorum artık.

O yüzden bugün bir başka kapıyı aralamak istedim.

Gelin bu alçaklığı yapanları en yüksek cezaların kesileceği adalete bırakalım...

(Tabii soruşturma açılmayan olayları da hatırlayarak...)

Bu muazzam işleri başaran kızlarımızı hatırlayalım istedim.

İşte Cumhuriyet tarihimizin en ilginç olaylarından birisi...

İLK KADIN MÜHENDİSİMİZ SABİHA

Atatürk’ün kadınlara açtığı özgürlük kapısından o da geçiyordu...

Ama kolay değildi...

Çünkü...

Hâlâ “erkek egemen bir gelenek” vardı...

Ve fısıltılar halinde, çapraz bakışlar şeklinde bütün gücüyle üzerine geliyordu...

Yüksek Mühendis Mektebi’nin (İTÜ) ilk kadın mühendis öğrencisi Sabiha.

1933 yılında mezun oldu...

(Aylar önce o sahneyi şöyle yazmışım...)

“Evet, o artık Cumhuriyet’in ilk kadın inşaat mühendisi Sabiha Rıfat Gürayman’dı.

Masa başı bir memuriyete tayin edilen Sabiha daha fazla dayanamayıp dilekçesini vermişti:

‘Bir şantiyede görev almak istiyorum...’”

Müdürü dilekçeyi uzun süre amirlerine iletemedi...

“Şantiyede kadın mühendis nasıl olacak...”

Babacan bir adamdı müdürü:

“Kızım gel sen beni dinle. Güzel güzel burada görevini yap.”

Ama hayır...

Sabiha dilekçesinde ısrarlıydı...

Konu Ankara Valisi Nevzat Tandoğan’a kadar gitti.

Bir kadın mühendis şantiyede...

Vali Tandoğan çok güçlü bir isimdi...

Önce “Olmaz öyle şey” dedi...

Ama Sabiha ısrarlı...

Sonunda Vali Tandoğan yanına çağırttı mühendis Sabiha’yı...

- Kızım şantiye hayatı zordur.

Sabiha uzun bir müzakereden sonra Vali Tandoğan’ı ikna etti.

Ve Ankara’nın Beypazarı ilçesi Karaboğaz mevkisindeki köprü inşaatına mühendis olarak tayin oldu...

KÖYLÜLER O KADAR SEVDİ Kİ...

1936’da tamamlanan köprü, bir yolu Ankara’ya bağlıyordu. Ahşap bir iskele 15-20 metreye kurulmuştu... Yaklaşık 50 metre boyundaydı...

Genç mühendis Sabiha çevre köylülerin meraklı bakışları arasında bütün gücüyle çalışıyordu...

Zaman geçtikçe köylüler “kız mühendisi” sevmeye başlamıştı. Öyle ki yaptığı köprüye de ‘Kız Köprüsü’ adını verdiler.

Hatta çevre köyden kadınlar ona yemek getiriyordu...

Sonunda kötü bir haber:

“İşçiler maaşlarını alamadıkları için işi bırakacaklar...”

Sabiha “Nasıl olur... Bu köprü bitmeli” diye isyan ediyordu. Gitti, işçilerle konuştu. Köylüler yardım edecekti.

Ve işçiler ikna oldu...

Evet arkadaşlar, aradan 87 yıl geçti. Cumhuriyet’in 100’üncü yılına geldik.

Ve şimdi o köprü bir kültür varlığımız olarak restore ediliyor.

Cumhuriyet’in ilk kadın mühendisinin yaptığı “Kız Köprüsü” için Müzeler Genel Müdürlüğü ve Karayolları Genel Müdürlüğü birlikte çalışıyor.

Umarım o köprünün restorasyonunda gencecik kız mühendislerimiz çalışır.

Ve umarım 15 metre yüksekliğe 50 metre uzunluğunda yapılan o köprüye 87 yıl sonra 318 metre yükseklikteki Çanakkale Köprüsü’nü yapan mühendis kızlarımız da gider.

Bu “Kız Köprüsü”nü neden ısrarla yazıyorum?

Çünkü ben artık...

Şiddete maruz kalan kadınlarımızı, çocuk gelinleri değil;

Başarılı kadınlarımızın haberlerini görmek istiyorum...

Ve Ulaştırma Bakanı Adil Karaismailoğlu’na bir çağrı:

“Sayın Bakan’ım, lütfen bir an önce bitirin o köprüyü. Kızlarımızla ilgili bunca kötü haber içinde bir vefa örneğimiz olsun...Kadınlarımız adına bir olumlu ses duyalım...”

Sabiha Hanım, 1936’da yapımı tamamlanan köprüde...

NOT: Yarın, yüzümüzü güldüren kızlarımız...