Acının seyir defterinde utancın atlasında Afrika

O sefaletin içinde, küçük simsiyah bir çift göz gülünce kavradım…

Afrika yalnızca bir kıta değildir…

İnsanlık tarihinin suç atlasıdır Afrika…

Keşif yüzyılında hoyrat monarşinin ve acımasız emperyalizmin habis ve sinsi kuşatmasının yazıldığı yerdir Afrika …

Eline tanrı kitabı almış, şeytanca bir planın, masumiyeti işgal etmesidir Afrika…

Büyük koca gemilerle gelmişler, “para, mülkiyet, öfke ve servet” için…

O bir çift simsiyah göz anlattı.

Kongo nehrinin kenarında göz göze galince gülümseyip dans eden o güzel kız söyledi…

Keşifçilerin  “mülkiyet ve fetih” hastalığı sarı hummadan beter etmiş Afrika’yı..

O anlattı…

Öyle başlamış hastalıklar…Afrika’da hastalık yokmuş aslında…

Onlarla gelmiş tüm salgınlar…Ve tabii en büyük salgın:

“Sömürgecilik….”

Ortasından batısına gezdim… Ve dört gün sokaklarında sordum:

-Nasıl izin vermişler sömürge olmaya…

Ve anladım ki;�bilmiyorlar o zaman…

Nedir fetih? Anlamıyorlar. Diğerinin ağacını ele geçirmek nedir. Diğerinin toprağını almak. Ya da başkasının kuşunu çalmak…

Çünkü kimsenin değildi Afrika…

Çünkü ele geçirmiyorlardı ve onlar yani Afrikalılar�yalnızca paylaşıyorlardı Afrika’yı…

Bizim hiçbir zaman anlayamayacağımız bir ruh durumudur bu…

Bir sabah bir geminin güvertesinde boynunda halka, bileklerinde kelepçeyle uyanınca bir türlü anlayamamıştır ne olduğunu…

Sokaklarındaki gizli tarih anlattı bunları bana…

Bileklerinde kelepçeyle uyananların şaşkınlığı hala duruyor taşlarında…

 Sokaklarında yürüdüm… Çarşılarında, yer tezgahlarında, kumaş dükkanlarında dolaştım. Dalları gökyüzüne bağlanan ağaçlarında hiç bilmediğim renk terkiplerinde kuşlar seyrettim.

ORMANLAR KRALI

Evet Afrika dediğin düpedüz acının atlasıdır. Gözyaşı tarihidir..

Kongo nehrinin kenarında anladım…

Ormanlar kralı filan da palavradır…

Sömürgeci hayalinin kıyısında Afrika’yı bir av sahası ilan ettikten sonra Tarzan’ı icat etmiştir…

Çünkü o sömürgeci, av sahasındaki hayvanlara, sokaklarındaki insanlardan daha çok değer vermiştir…

Hayvanın kürkü vardır…Filin dişi…

Ama Afrikalı insanın ne kürkü ne de dişi vardır…

Kölelik bitince, sömürgeciye göre değeri hiç kalmamıştır insanın…

Belgeselciler için milli parklarındaki hayvanlar, sokaklarındaki aç insanlardan,�hüzünle kapanan simsiyah gözlerden çok daha değerlidir…

Para eden, çitanın, yavru ceylanı kovalamasıdır…

Suni vahşettir yani…

Şimdi bakıyorum da, her ülkenin devlet başkanının bahçesinde bir helikopter bekliyor…Kongo’da Saray’da yemek yerken gözüm bahçedeki devasa helikoptere takılmıştı…Dediler ki, ne olur ne olmaz, bir darbe halinde başkan ve ailesi kurtulabilsin diye…

Budur işte Afrika…

Dünyanın en zengin topraklarında dünyanın en fakir insanlarının acılı dekorudur.

Ve işte bu yüzden zengin artistlerin, bir dönem  ortaçağ zenginlerinin “şempanze alır gibi”�medya önünde evlatlık edinmesiyle temizlenemez Afrika’nın suç tarihi…

İyi yürekli Madonna, Halk kahramanı baba Brad Pitt midir yani?

Dört gün boyunca nasıl acımasız bir perdede seyrettim Afrika’yı…

Emperyalizmin toplama kampıdır Afrika…Günahlarının kıtasıdır…

Bugün Afrika açlıktan kırılırken, Müslüman petrol şeyhlerinin altın küvetlerde yıkanmasına izin veren o emperyalizmin günah hanesidir Afrika…

Irak’ta 1 milyon insanın ölümünü “demokrasi getiriyoruz diye” açıklayanların, “Afrika’daki barbarlara uygarlık getiriyoruz” demesi iki farklı tarihin iki aynı sonucudur. .

Safarilerin, vahşi belgesellerin, “Çölde Çay” görüntülerinin ötesinde, bir yıkım tarihi ve insanlık suçu yazılıdır Afrika’nın alnında…

Bu yüzden her sokak arasında rastladığım o bir çift siyah göze bakarak en yüksek perdeden bağırdım:

Öylesine günah doludur ki tarihi;

Meleksiz dolaşılmaz Afrika’da…