Rakı fiyatındaki enflasyon yüzde kaç?

Başbakan Erdoğan, Çağlayan’a Muş gezisinin sonuçlarını sorduğunda biz de takılmış, Karakuş’un şarap fabrikası kuracağını söylemiştik. Başbakan da bizim takılmamıza, ‘Biz bu konuları gündem yapmıyoruz. Yatırım yapılsın yeter’ demişti. Ben iki gün üst üste at yarışı bahislerine getirilen yüksek kesintileri yazınca bir okurumdan ilginç bir hesaplama geldi.

Okurum diyor ki: ‘AKP karşı olduğu kumar ve alkollü içkilere vergi üstüne vergi koyuyor.’

Ben tam o kanaatte değilim. Bunun ideolojik değil, ekonomik bir yaklaşım olduğunu düşünüyorum ama gerçekten de okurumun ‘rakı hesabı’ ilginç.

Bakın milli içkimiz sayılan rakının fiyatı AKP iktidarı döneminde nereden nereye gelmiş.

1 Aralık 2002’de 70’lik yeni rakının fiyatı 8 milyon 250 bin lira. 5 Şubat 2005’te açıklanan fiyatı ise 22 milyon 500 bin lira. 26 aylık zam oranı TL bazında yüzde 172.

Dolar bazında artış daha da vahim. Aralık 2002’de 70’lik yeni rakı 8 milyon 250 bin lirayken dolar 1 milyon 520 bin lira. Yani bir büyük rakı 5 dolar 40 sent. Aynı rakı geçen hafta 22 milyon 500 bin liraya çıktığında dolar 1 milyon 320 bin lira. Buna göre büyük yeni rakının fiyatı 17 dolar.

Rakının 3 yıl içinde ‘dolar bazında’ gördüğü zaman yüzde 215. İyi ki, Türkiye’de enflasyon rakıya göre hesaplanmıyor.

Yoksa AKP’nin başarılı ekonomi politikalarına ciddi bir gölge düşecekti.

Bilim mi, film mi?

ŞİMDİLERDE Coca Cola’nın başında olan Cem Kozlu, bir ara siyasete girmiş, sonrasında tası tarağı toplayıp kaçmıştı. Kozlu siyasete ‘umutlarla’ girdiği dönemde ANAP Grubu’ndaki arkadaşlarına bir konuşma yapıyor ve şöyle diyordu:

‘Arkadaşlar siyaset bir bilimdir. Evrensel normları vardır. Biz de bu bilime saygı göstermeli ve ona uygun hareket etmeliyiz.’

Cem Kozlu bunu deyince hemen karşısında oturan Mustafa Taşar’dan gelen yanıt Kozlu’nun siyasetten neden kaçtığını da anlatır cinstendi:

‘O dediğin dünyada. Bizde siyaset bilim değil filmdir. Sen de seyredersin.’

Devlet kaybetsin İddia kazansın

TJK gelirlerindeki müthiş kesintileri yazarken, devletin kendi kendine kazık attığını belirtmiştim.

Gelirlerinin tamamı devlete giden ve Türkiye’de at yetiştiriciliğinin gelişmesini sağlayan TJK’nın organize ettiği at yarışı bahislerinde müthiş vergi ve kesintiler varken, özel sektör tarafından organize edilen ‘İddia’ isimli bahiste vergiler ve kesintiler bunun yüzde 30 altında.

Gelin kalem kalem bakalım. At yarışlarında KDV oranı yüzde 13.9, İddia’da 13.8. Şans Oyunları Vergisi oranı TJK için yüzde 9.1, İddia için yüzde 4. Savunma Sanayi Fonu için TJK yüzde 7.7 veriyor, İddia ise yüzde 0.01. Türk Tanıtma Fonu’na TJK yüzde 2.5 ayırıyor, İddia yüzde 0.02. Kredi ve Yurtları Fonu’da TJK yüzde 2.6 veriyor, İddia yüzde 0.03. TJK toplam yüzde 4.2 oranında Olimpiyat Fonu ve Belediye Eğlence Vergisi verirken İddia buralara hiçbir ödeme yapmıyor.

Toplamda at yarışlarındaki kesinti oranı yüzde 39.8 iken, İddia’da kesinti oranı yüzde 28.3.

Ve en önemlisi müessese payı olarak TJK yüzde 13.6 alıyor, İddia yüzde 32.6.

Üstelik TJK haralar, hipodromlar kurup işletiyor, at yetiştiriyor, 250 özel haranın atlarına yarış imkánı sağlıyor ve 30 bin aileye geçim sağlıyor. İddia ise zaten var olan organizasyonlar üzerinden masrafsız bir biçimde bahis oynatıyor.

Böylesi bir adaletsizliğe Türkiye’yi yönetenler nasıl kayıtsız kalıyor, anlamak mümkün değil.

Çok merak ediyorum acaba Başbakan Erdoğan’ın bu ‘garip’ işten haberi var mı?

Keşke CHP’ye yağ yapabilsem

BEN CHP’nin iyiliğini istiyorum diye yazınca Şemsi Yücel dostumuzu CHP’li bir okuru aramış.

‘Altaylı AKP’ye sürekli yağ yapıyor, sonra da CHP’yi korumak istiyorum diyor, biz de gülüyoruz’ demiş. O okur bana güleceğine kendine gülsün. CHP’nin halinden çok memnunsa, bir de doktora görünsün.

AKP’ye yağ yapmıyorum. AKP’nin yaptığı doğruları beğendiğimi yazıyorum.

Keşke bunları CHP yapsa da, onu övseydim, onlara yağ yapsaydım.

Hayatımda başka partiye oy vermedim diye, babam ve dedem başka partiye oy vermedi diye ‘salak gibi’ CHP’nin bugünkü halini mi öveyim.

NE ZAMAN ADAM OLURUZ?

En zor kazanılanın, en kolay kaybedilen olabileceğini unutmadığımız zaman.