Mental yorgunluk

Gençlerimiz bir adım daha ileriye gitme fırsatını, çok kötü şut atarak kullanamadılar. Bir Dünya Şampiyonası maçında 42’de 9 gibi son derece düşük bir 2 sayılık atış yüzdesiyle oynarsanız, o karşılaşma imkansız hale gelir. Hele bir de buna ilk yarıda rakibe verdiğimiz 20 sayılık avantaj da eklenirse, işin içinden çıkılmaz hale gelir.

Mücadeleyi hiç bırakmamasıyla ve sonuna kadar savaşmasıyla övündüğümüz takımımızın buradaki en büyük hastalığı oyunun belli bölümlerinde skor sıkıntısı çekmesiydi. Düşünün, ilk çeyrekte sadece 7, ikinci periyotta ise 13 sayı üretebildik. Bereket, iyi savunma yaptık da fark sadece 15’te kaldı.

Sağlam temeller

İkinci yarıda şutlarımız biraz düzeldi, savunmamız da sertleşti, takım olmayı yeniden hatırladık. Hatta farkı 4 sayıya indirip, maçı kazanma noktasına bile getirdik. Ama, işte bu anlarda basit ve pahalıya mal olacak hatalar yapmamak gerektiğini unuttuk. Bir sportmenlik dışı faul, pota dibinden kaçırılan son derece basit atışlar, bizi beşinci yerine altıncılığa getirdi. Yine de bu çocuklara teşekkür etmek lazım.

Böyle bir turnuvanın başından sonuna dek oynamak, hele son gün iki önemli silahtan yoksun mücadele etmek, hiç de kolay değil. Burada, basketbolumuz adına geleceğin sağlam temelleri atıldı. Şimdi yapılacak iş bu temeller üzerine güçlü ve dayanıklı bir bina inşa etmek.

Tek eksik deneyim

Gördük ki, yürekli ve inançlı gençlerimizde bizi daha ileriye taşıyacak yetenek var. Onların tek eksiği uluslararası deneyim. Bu takım daha sık bir araya gelir ve dünya üzerindeki tüm önemli turnuvaları oynarsa, o zaman bugün gıptayla izlediğimiz Arjantin, İspanya ve Yunanistan gibi olabiliriz. İnanın, böyle olmamıza da çok küçük adımlar kaldı. Yeter ki, inat ve sabırla bu yolda yürümeye devam edelim.

Bu turnuvada bize çok keyifli günler yaşatan bu genç takımımıza bir kez daha teşekkür ederken, onlarla gurur duyduğumuzu tekrar haykıralım ve dünkü yenilginin, mücadele dolu geçen 16 günün mental yorgunluğundan kaynaklandığını vurgulayalım.