Pop tarihinin 'yaradılış' hikâyesi bu vadide yazıldı
1960’lı yıllarda, Batı dünyasında birtakım insanlar sanki ilahi bir emir almış gibi Los Angeles şehrinin sınırlarındaki bir bölgeye göç ettiler.
“Pop kültür dininin” “Exodus” ve “Yaradılış” hikâyesi de burada yazıldı.
*
Pop müziğin “kutsal toprakları” sayılan bu yerin adı Laurel Canyon’du...
Los Angeles’ın Hollywood Hills denilen yerinde bir bölgedir.
İşte bu bölgede 1960’lı yılların ortalarından itibaren dünya tarihinde “Counter Cultur”, yani “Karşı Kültür” denilen hareket doğdu.
Bu hareketin şiir ve edebiyat ayağı San Francisco’da, müzik ayağı da burada gelişti.
*
Şimdi size, aynı dönemde orada yaşayan müzisyenlerin kısa bir listesini vereyim.
Mamas and Papas’ın “Mama Cass”i (Elliot), Joni Mitchell, Frank Zappa, Doors’un Jim Morrison’u, Carole King, The Byrds üyeleri, Buffalo Springfield üyeleri Stephen Stills, David Crosby, Neil Young, Buffalo Springfield, Canned Head grubu üyeleri, John Mayall, Eagles’ın üyeleri James Taylor, Jackson Browne, Bonnie Raitt, Monkees grubunun iki elemanı Micky Dolenz ve Peter Tork...
*
Vadinin en meşhur partileme merkezi, Mama Cass Elliot’un evi...
Beatles üyeleri, Eric Clapton sık sık bu vadiye geliyor... Dönemin en efsane albümleri bu vadiden çıkıyor...
Crosby, Stills, Nash and Young’un meşhur şarkısındaki “Our House” burada.
Kısaca Amerikan pop müzik tarihinin “Yaradılış” hikâyesi bu vadide yazıldı.
*
2018 yılında bu vadinin hikâyesini anlatan bir belgesel yapıldı.
Yapan da Bob Dylan’ın oğlu Jakob Dylan.
Adı “Echo in the Canyon”...
*
Bu belgesel şimdi Türkiye’de de streaming platformlarına kondu.
Önceki gece büyük bir keyifle izledim.
Gerçekten çok yaratıcı ve sağlam bir müzik tarihi yazılmış orada.
‘KARŞI KÜLTÜR’ VADİSİ ALDATMA OLAYINA NASIL BAKIYORDU
BURASI Amerikan yerleşik kültürüne karşı kurtarılmış bir bölge gibiydi...
Tabii buradaki ilişkiler de Amerikan müesses ahlakına pek uygun değildi.
Belgeselde Mamas and Papas grubunun güzel üyesi Michelle Phillips de konuşuyor.
O sıralarda grubun üyesi John Phillips’le evli ama onu grubun öteki erkek üyesi Denny Doherty ile aldatıyor.
Yıllar sonra da belgeselde şunu söylüyor:
“Ben çok özgür bir ortamda yetişmiştim. Benim için kocamı aldatmak öyle önemli ve ciddi bir şey değildi...”
Michelle Phillips o günkü ilişkileri şöyle özetliyor:
“O dönemde içinde kadın da olan müzik gruplarının hepsinde durum böyleydi. Jefferson Airplane’de ve Fleetwood Mac’de de benzer olaylar yaşandı.”
VADİNİN RUHANİ LİDERLERİ BEATLES
BELGESELİ seyrederken şunu açıkça görüyorsunuz.
Laurel Canyon müzisyenlerinin en büyük esin kaynağı Beatles...
Birçoğu “I Wanna Hold Your Hand”i dinlediğinde büyük şaşkınlık yaşamış.
Onların gözünde Beatles’ın ilk 4 yılı tam anlamıyla bir “Folk Rock devrimi”...
David Crosby gibi burnundan kıl aldırmayanlar bile bunu itiraf ediyor.
Dizide Beatles grubunu davulcusu Ringo Starr da konuşuyor.
O ise daha mütevazı.
“Biz sokak çalgıcısıydık” diyor.
Buna karşılık Lauren Canyon da Beatles’ı etkilemiş.
Mesela Beatles’ın 1967’de çıkan ve devrim yaratan albümü “Sgt. Pepper’s Lonely Heart Club Band”in büyük ölçüde Beach Boys’un 1966 tarihli “Pet Sounds” albümünden etkilendiği söyleniyor.
BENİ EN ÇOK ETKİLEYEN KANYON ŞARKILARI
- BİR: Byrds: “Turn, Turn, Turn” (Giriş riff’i müzikte bir efsanedir), “The Bells Of Rhmney”.
- İKİ: Buffalo Springfield: “Expecting to Fly”, “For What It’s Worth”.
- ÜÇ: Crosby, Stills. Nash and Young: “Love Te One Your With”, “Our House”, “Teach Your Children”.
- DÖRT: Beach Boys: “God Only Knows”, “Good Vibrations”.
GÜNÜN EN ESPRİLİ MANŞETİ: ‘HAMİLİ DÖVME YAKİNİMDİR’
DÜN Doğu Perinçek’in Çin aşısı olmasını yazdım ya...
Bir de yanına montajla konmuş Mao dövmesi fotoğrafını ekledim.
Yemin ediyorum sabahtan büyük bir mavra patladı.
Arayan arayana...
Herkes bu fotoğrafa kendi manşetini atıyor.
Gelenleri alt alta yazdım. Sonra bir jüri oluşturduk ve en iyilerini seçtik.
Doğu Perinçek’in arkadaşlık ve mizahına sığınarak yayınlıyorum.
*
- YEDİ: ÜÇÜNCÜ FAZ: “Aşı yüzde 50, yaş 78, torpil 85.”
*
- ALTI: “Bana dövmeni söyle sana yarın kimi döveceğini söyleyeyim.”
*
- BEŞ: “Kültür devriminden, dövme kültürüne...”
*
- DÖRT: “Bir aşı olsun, bin çiçek açsın.”
*
- ÜÇ: “Kızıl aşı, beyaz Aydınlık...”
*
- İKİ: “Yaşlı sırası mı, yoldaş torpili mi?”
*
Veeeeee
- BİR NUMARA: “Hamili dövme yakinimdir...”
*
Vallahi az daha düşüyordum sandalyeden...
Helal olsun...
Özlemişim bu mizahı...
HER İKİSİ DE DOĞRUYU SÖYLÜYORSA ÜÇÜNCÜ DOĞRUYU KİM SÖYLEYECEK
İÇİŞLERİ Bakanı Süleyman Soylu ile Adalet Bakanı Abdulkadir Gül arasındaki tartışmayı dikkatle izliyorum.
İğrenç adamın teki, Bakan Soylu’nun annesine çok ağır bir şey söylemiş.
Adam yakalanmış ama serbest bırakılmış.
Soylu da serbest bırakılmasını kınayan bir tweet atmış.
Bunun üzerine Adalet Bakanı da cevap vermiş.
Diyor ki: “Kanunun dağıtımı yargıdadır, sosyal medyada değil...”
Yani diyor ki, savcı ve hâkimler sosyal medyadan gelen “Alın içeri, müebbete mahkûm edin, asın kesin” çığlıklarına değil kanuna bakar.
Bazıları “İkisi de haklı” diyor.
Doğru...
Biri öfkesinde öteki ise kanunu korumada haklı.
Ama bir üçüncü haklılık daha yok mu...
Hazır yeri gelmişken onu da konuşalım mı...
Bu ülkede köşe yazarlarının bazı insanlar hakkındaki hakaret dolu ihbar yazılarına bakılıp insanlar içeri atılıyor...
Hatta bazı savcılar daha da ileri gidip o yazıları resmen delil olarak kabul ediyor....
Ben de buna öfkeleniyor ve itiraz ediyorum...
Bir köşe yazısının, sosyal medyadaki herhangi bir kişinin ihbar çığlığından farkı ne?
