Ortadoğu Ankara'ya ulaştı

“Meydanda patlama... 30 ölü... Canlı bomba.. Bomba yüklü kamyon...”
Bağdat’tan geliyordu... Şam’dan, Halep’ten geliyordu.
* * *
Biliyorduk...
Diyorduk...
Biz Ortadoğu’ya girmeye çalışırken...
Bir baktık ki....
Ortadoğu yavaş yavaş bize doğru ilerliyor, içimize giriyor...
Bombalarıyla, kalleşlikleriyle, iç kavgalarıyla, mezhep savaşlarıyla, intihar bombacılarıyla, despotluklarıyla geliyordu...
* * *
Biz Ortadoğu camilerinde zafer namazı kılmaya hazırlanıyorduk...
Ortadoğu başkentimizde
cenaze namazı kılıyor.
* * *
Açık değil, apaçıktı...
Bombaların, sahillerimize vuran bebek bedenlerinin katili, bu bölgedir diyorduk... Bu uğursuz coğrafya, onun siyasi kültürü... Bu Ortadoğu...
Sokmayın bizi bu bataklıklara, dön-dürün yüzünüzü Avrupa’ya diyorduk...
* * *
O lanet coğrafya önce Reyhanlı’ya geldi...
Sonra Diyarbakır’a uğradı.
Oradan Suruç’a geçti...
Dün de Ankara’daydı...
Kapkara bayrağını dikti başkentimize...

7 Haziran’da kaçırdığımız fırsatı inşallah 1 Kasım’da yine yakalarız

7 Haziran seçim sonuçları bir şanstır diyorduk...
Kimsenin kimseye zorla bir şey empoze edemeyeceği, kimsenin kimsenin yakasın a yapışamayacağı, parlamenter sistemin kendini tamir edebileceği, adaletin, yargının, polisin, istihbaratın yeniden hepimizin yüreğinde yer edeceği bir anayasayı yapma fırsatı doğdu demiştik.
* * *
Bu sandıktan, gerçek demokrasi çıkabilir demiştik...
Ülkemizi paramparça eden kutuplaşmayı, birbirimizin arasına sokulan fitneyi, çekilen duvarları yıkabilecek bir koalisyon mümkündür demiştik...
* * *
Heyhat...
Başka duygular, başka korkular, başka emeller, başka eller girdi devreye...
Kaçırdık o fırsatı...
* * *
İnşallah 1 Kasım’da o fırsatı yine yakalayacağız...
Ve inşallah bu defa daha akıllı davranacağız...

İyi ki Kılıçdaroğlu var iyi ki onun üslubu var

YİNE sakindi...
Yine yapıcıydı..
Yine kimseyi suçlamadan, ortak bir çözümü istiyordu.
Yine güven vericiydi.
Bağırmıyordu, çağırmıyordu, hançeresini germiyordu...
Geçen hafta yazmıştım, tekrar ediyorum.
İyi ki Kılıçdaroğlu var...
İyi ki, kutuplaştırıcı, bölücü, ayırıcı belagatin karşısına birleştirici, yatıştırıcı, kucaklayıcı bir belagat geliyor.
Dün hepimizi acılara boğan bu olaydan sonra, umarım öteki partiler, özellikle iktidar partisi de bu uzlaşmacı, birleştirici üslubu benimser.
Hiç olmazsa bu acıyı “milli” bir duygu haline getirebiliriz.

Seçimle gitmeyi içine sindiren İslami partiye de demokrasi Nobeli

2013 yılının sonbaharı...
Arap Baharı’nı başlatan Tunus zor durumda.
İktidarda, seçimle işbaşına gelmiş ılımlı İslami parti Ennahda var...
Ekonomi felaket... İslamcı terör kapıya dayanmış.
* * *
İşte öyle bir ortamda, ülkenin 4 büyük sivil toplum kuruluşu bir araya geliyor.
Bir tarafta Tunus Emekçiler Birliği...
Öteki tarafta, onunla dişe diş toplupazarlık görüşmeleri yapan Tunus İşverenler Birliği...
Tunus İnsan Hakları Derneği...
Ve Tunus Barolar Birliği...
Ekonomi, siyaset, hukuk ve sosyoloji bir araya geliyor.
“Birlikte yaşamak mümkündür” diyorlar ve bir yol haritası hazırlıyorlar.
Ne iktidardaki İslami parti itiraz ediyor, ne de muhalefetteki laik parti...
* * *
Seçimlere gidiliyor...
Laik parti en büyük oyu alıyor...
İslami partinin lideri Raşid Gannuşi, “Sandık böyle istedi” diyor ve çekiliyor.
Arap Baharı’nın başarıya ulaşan tek devrimini gerçekleştiren Tunus halkı, bir önyargıyı daha yıkıyor.
“İslamcılar seçimle gelir, ama seçimle gitmez...”
* * *
Nobel Barış Ödülü, işte bu 4 insana verildi.
Ama bunlara iki isim daha eklemek gerekiyor.
Sandığa saygı gösteren İslami lider Raşid Gannuşi...
Yani Ortadoğu’nun başka bölgelerinde Müslüman Kardeşler’in yapmadığını yapan siyasetçi.
Ve laik muhalefeti iktidar haline getirebilen Nida partisinin lideri Sibsi...
* * *
Tunus, Fransa’ya karşı kazandığı bağımsızlık mücadelesinden sonra Atatürk’ün yolunu izleyen ülkeydi.
Şimdi bütün İslam dünyasına, demokratik uzlaşının güzel bir örneğini veriyor.
* * *
Sıra Türkiye’de...
Seçimle gelen İslami parti, sandıktan çıkan “koalisyon” iradesine saygı gösterecek mi...
İnşallah...