Orada düşen Halep'se burada düşen şehit

Tamam be arkadaş... Senin dediğin olsun.

“Halep düştü...”

Rahatladıysan şimdi sorayım.

Halep düştü de, senin memleketinin ta ortasında düşen şehitlerimiz ne olacak...

Onun düşmesi hiç mi derdin değil be adam senin...

Dur... Dur biraz da bastığın toprağın altında yatana bak...

Orada yatan kahraman çocukların var ya...

Memleketin bu hale geldi ya...

Şehitten başka bir şey konuşamaz hale düşürüldün ya...

Bil ki bunun ana nedeni Suriye’deki iç savaş...

Oradan besleniyor bu katiller.

Biliyorum hayatını yenme-yenilme üzerine inşa etmişsin.

Seninki yenince zafer, onunki yenince düşmüş oluyor...

Meselen oradaki insan falan da değil... “Esad’ın kazanması” fikrini yediremiyorsun bir türlü kendine...

İçin rahat olsun kardeşim...

Senin sakallın kazanamadıysa eğer, bil ki Esad’ın sakallısı da kazanamadı bu savaşta...

Arkadaşlar...

Biz Türkler bu savaşın tarafı değiliz ve olmamalıyız...
Biz Türkler için şunun veya bunun kazanması değil, bizim kazanmamızdır önemli olan...

Ve şunu çok iyi bilelim ki...

Bugüne kadar bu savaşın en büyük kaybedeni bizdik...

Ama artık savaş bitiyor ve bundan sonra en büyük kazananı biz Türkler olacağız...

Hepimiz için “zafer” denilebilecek bir tek şey varsa eğer...

Bu savaşın bitmesidir...


BİBER GAZI BİTTİ, KALKAN İNDİ TOMA'LAR SUSTU VE...
PAZAR gününden beri hayatını kaybeden şehit polislerimizin fotoğraflarına bakıyorum.

Özellikle saçlarına...

Duruşlarına...

Selfie çocukları bunlar...

Belli ki rol modelleri CSI filmlerinde gördükleri...

Bakımlı olmaya özen göstermişler...

Hallerinden, görünüşlerinden memnunlar gibi...

Ailelerine bakıyorum...

Eşleri de onlar gibi...


Son zamanlarda “Sadece eşi örtülü insanlar polis yapılıyor” gibi bir duyguya kapılmıştık...

Pek öyle değilmiş...

Biber gazları durdu... Kalkanlar indi... TOMA’lar sustu...

Onları gördük şimdi...

Kucaklamak, sımsıkı sarılmak geliyor şimdi içimizden...

Sanki bu çocuklar, bedelini hayatlarıyla ödeyerek, polisi ile milletini kucaklaştırdı...

Bunu bozmamak lazım...

Milletin, polisine...

Polisin, milletine ihtiyacı var.


BUNLARI UNUTAMAYACAĞIM
Şehit polisin küçük kızının “Anne, babam niye o şeyin içinde” sorusunu...

Babasını kaybetmiş bir çocuğun bakışında bile nifak arayan o ilkel kafaları...

Çocuklarımız şehit düşerken “Halep düştü” tartışmasını daha önemli gören kafaları...

Çocuklarımızın katledildikleri gece bile “Anayasa hayırlı olsun” tweet’i atan profesör egolarını...


2017 YILBAŞI ŞARKIMI BUGÜN AÇIKLIYORUM
ŞARKININ adı “Cumbia Volcadora”...

Söyleyen grubun adı “Orkesta Mendoza”...



Latin ritmini al... Ona biraz, hatta birazdan biraz fazla Bob Marley ekle...

İşte yılbaşı gecesi sabaha kadar dinlenecek bir şarkı...

Spotify Top 50 listemde banko 1 numara...

Orkesta Mendoza’yı, Economist’in çıkardığı “1843” dergisinin son sayısında okuyarak keşfettim.

Latin tonlu ama Amerikalı bir grup.

Daha doğrusu Meksika-Amerika sınırının müziği...

Grubun fotoğraflarına bakıyorum.

Aman Allah’ım ne kadar retro... Nasıl iyi geliyor, 1960’ların o klasik orkestra duruşu...

Geçen ay çıkan “iVamos a Guarachar” adlı CD’lerinin bütün şarkıları birbirinden güzel.

Yaşasın 2017...

Mutlu başlamak için müziğimi buldum...

Bununla dans edeceğim o gece...


DİNLEDİĞİM EN GÜZEL 'DRAMA KÖPRÜSÜ'
BUGÜNE kadar dinlediğim en güzel “Drama Köprüsü” bu...




Solcu arkadaşlarım “Ya Ruhi Su’nunki” diyecekler...

Güzeldi...

Bu daha modern... Daha ritmik...

Şurama daha çok oturdu...

Sevingül Bahadır ile Cihan Okan’ın yeni CD’si “Dostane”yi çok ama çok çok sevdim...

Cihan Okan zaten hiç bıkmadan dinlediğim bir yorumcu...

Bu şarkıda büyümüşler...

Çok basit bir orkestrasyon... Sade ve duru iki ses. Vurgulu sazlar yumuşacık...

Yaylılar şarkıya modern bir hava veriyor...

“Allı Turnam” da bir o kadar güzel hale gelmiş.

Bir de “Yiğidim Aslanım” söylemişler ki...

Onu da Dolmabahçe’de hayatını kaybeden yiğitlerimize adadım içimden...

Ellerinize, yüreğinize sesinize sağlık Sevingül Bahadır ve Cihan Okan...

Ve bir de size bu şarkılarda eşlik eden harika müzisyenler...


2000'LER ŞAİRLERİ NEDEN KAYBOLDU

CENK Gündoğdu’nun hazırladığı “2000’ler Şiir Antolojisi” kitabında küçük İskender, “2000’lerde tanıdığı birçok genç şairin ortadan kaybolduğunu” belirtip şöyle diyor:

“Küstüklerini yahut tükendiklerini veya ürktüklerini sanmıyorum. Heves demek de ağır kaçacak. Belki şiirlerini değil, ama içlerindeki şairi kaybettiler.”

Öylesine vasat ve ilkel bir popülizmin esiri olduk ki...

Bu vasatlık ve baskıcı zihniyet, içimizde güzel olan her şeyi sinsice pusuya düşürüp öldürüyor.

Çorak bir ülke burası artık... Şairini bile yok eden çorak bir ülke...