Geç anladım onun değerini çok geç

***

Süleyman Demirel ismini yaz hafızanın bir tarafına…
Benim gençliğim o insanla mücadeleyle geçti…
Geç anladım onun değerini…Çok geç…
Ama bil ki iyi anladım…

***
Kaybettiğimiz insan, bu ülkenin en yoksul köylerinden birinde, köyünden de yoksul bir ailenin çocuğu olarak doğdu…
Bu ülkenin Başbakanı oldu…Cumhurbaşkanı oldu…
Otuz beş yıldan çok bu ülkenin siyasetindeydi…

***
Hapisler yattı…

Ne mazlum edebiyatı yaptı, ne de bu edebiyatın üzerine bir zulüm anıtı dikmeye kalktı.

***
Ne üç buçuk aylık bir hapsin çile rantiyesi oldu,
Ne de o rantın derebeyi…

***

İktidar oldu, muktedirliğe soyunmadı
Kibir desen, hiç terk etmediği Güniz Sokak'a hiç uğramadı.

***
Siyaseten Güniz Sokak'ta doğdu, orada yaşadı, 3 katlı mülküne tek göz oda eklemedi

***

Bu dünyadan bir “Çoban Sülü” geçti
Cumhuriyet çocuğu olarak Anadolu’nun bir köyünde, tek göz evde doğdu
Onu Cumhuriyet okuttu, o da hep Cumhuriyetine dua etti.

***

“Çoban Sülü” olarak doğdu, Türkiye Cumhuriyeti’nin dokuzuncu Cumhurbaşkanı olarak öldü.

***
Bu parantezin içine sığan ve taşan şey ise 1923’te kurulan Cumhuriyettir arkadaş…
Hani “İki ayyaş” diye aşağılanmaya kalkılan o iki aziz insan ve arkadaşlarının cesareti, vizyonu, fedakarlıkları ile kurulan ve bu ülkenin insanlarını Isparta’nın köyünden, İstanbul’un Kasımpaşası’ndan, Malatya’nın, Kayseri’nin yoksul mahallelerinden alıp ta, devletin başına getiren rejimin adıdır o…
Kendini “Soylu” sanan insanların değerini de vermiştir, tıynetsizliğini de göstermiştir.
Soy ağacında yoksulluk yazan insanlardan demokrasi soylularını da işte, bazılarının 10 yıldır yok etmeye, tarihten silmeye çalıştığı Cumhuriyet bağışlamıştır bu ülkeye…

***
Genç adam…Genç kızımız…Çocuğumuz…
İyi tanıyın bu insanları…
İnsanlar nankör olabilir…
Ama nesiller o nankörlüğün hamalı olamaz…

***
Adı Süleyman Demirel’dir…
İslamköy’de doğmuştur…Ramazan’ın arifesinde bize veda etmiş, Nazmiye Hanım’ın yanına gitmiştir…

***
Meşakkatli bir Türkiye tarihidir geride bıraktığı…

***
Devlet adamlarına, sonu “M” harfiyle biten hitapları sevmem.
Ama hayatta bir jokerim varsa, onu da bu büyük Türk devlet adamı için kullanmak isterim.
Güle güle Sayın Cumhurbaşkanım…
Bize öylesine güzel bir hayat hikayesi, ondan güzel bir hoşgörü mirası bıraktınız ki…
Vicdanı olanlarımıza, içinde hala insanlığı kalanlarımıza, nesiller boyu yeter…