Allah'ım şu halimize bak

Güya, iyi Müslümanların barışma, buluşma, affetme, özür dileme günlerindeyiz...
Allah’ım şu halimize bir bak...

* * *

İftar sofraları seçim kürsüsünden beter hale gelmiş.
Çocukluğumuza neşe katan Karagöz esprileri desen, yerini kin ve nefret dolu, kurşun gibi ağır nutuklara bırakmış.
Ne kadar istesek, ne kadar çabalasak, hiçbirimiz kurtaramıyoruz kendimizi...
Bir zamanlar bizi eğlendiren, güldüren, dost bildiğimiz televizyon ekranları bize düşman olmuş.
Aynı anda 28 kanalından birden ağır bir tarrakayla kurşuna diziyor bizi...
Ne zaman açsak karşımıza yine o çıkacak diye korkuyoruz...
Kaçıyoruz, uzaklara gidiyoruz, o ses orada da buluyor bizi...
Ne Ramazan tanıyor, ne Kandil Gecesi...
Ne Şeker Bayramı’nın tadı kaldı ne Ramazan gecesinin huzur veren eğlencesi...
Varsa yoksa, o...

* * *

Hepimiz hicretteyiz...
O sesin ulaşamayacağı, o hançerenin kulağımızı sağır edemeyeceği, şehvete gelmiş o belagatin sinir sistemimize tecavüz edemeyeceği bir vaha arıyoruz.
Yok...
Kalmamış...
Üç metrekare arsa bile bırakılmamış...

* * *

Bir zamanlar kime baksak bir sevgili, bir güzellik görürdük.
Şimdiyse bakmaya korkuyoruz...
Çünkü kime baksak, arkasından o çıkıyor...
Kimi görsek anında onu konuşmaya başlıyoruz...
Nedir bu Allah’ım...
Ramazan gününü bile bize zehir eden bu iklim nasıl çöktü ülkemizin güzel topraklarına...
Nasıl oldu da, 100 yıl önce elbirliği ile kurtardığımız bu vatanı, şimdi pençelerimizle, yumruklarımızla paramparça ediyoruz...
Güya statükoyu kırıyorduk değil mi...
Yüreklerimizi paramparça etti...
Savaş meydanına çevirdiğimiz şu Ramazan, hepimize mübarek olsun...

Nasıl bir ülke olduk ki Sezen’imizi...

CUMARTESİ gecesi Sicilya’nın Taormina şehrinde, Nero d’Aviola adlı restorandaydım.
Harika bir şefi var ve bize harika yemekler yaptı.
Keyfimiz yerindeydi.
Yemekten sonra şef piyanonun başına geçti ve bize İtalyan şarkıları çalmaya başladı.
Saat 12’yi geçtikten kısa süre sonra hatırladık...
O gün Sezen Aksu’nun yaş günüydü.
Aradık ve hepimiz tek tek yaş gününü kutladık.

* * *

Gece tekneye döndük ve 4 kere üst üste “Unuttun mu Beni”sini dinledik.
O şarkı ki, son 4 yılıma epey damga vurdu, beni epey üzdü, epey hatırlattı..
Bir o kadar da kurtardı.
O Sezen ki Anadolu’nun bir ucundan girip, öteki en ucundan çıkan kadındır.
Hepimizin şarkıcısı, şairidir Sezen...

* * *

Yılmaz Özdil’i mahkemeye vermesi, hele hele hapis cezası istemesi bence de doğru değildi...
Ama çok iyi biliyorum ki, son zamanlarda hakkında söylenenler onu çok üzdü.
Ama bakın ne hale geldik...
Her birimizin hüzünlü bir anda, bir terk edilmişlikte...
Veya denizlere bakıp kadehimizi kaldırdığımız güzel akşamlarda masamıza, evimize, gönlümüze davet ettiğimiz Sezen’imizi bile hırpalıyoruz...

* * *

Neymiş, o gün öyle demiş...
Der...
Sezen o...
Der kardeşim... Onu da der, Kürt ve Ermeni çocukları için de şarkı söyler...
Ama günü geldiğinde, herkesin suspus olduğu bir günde, eline alır kadehini, “Bu balık da rakısız gitmiyor” diye, en muktedirini ifrit edecek lafı da der.

Sezen o gece ‘Geri Dön’ü de söylemeli

21 Temmuz gecesi Açıkhava’da Sezen Aksu konserleri başlıyor.
O akşam orada olacağım. En ön sırada...
O “Unuttun mu beni” dedikçe, ben de diyeceğim ki...
“Hiç unutur muyum...”
Unutur muyuz...
İstesek de unutabilir miyiz...
Sordum, repertuvarında yokmuş...
Ama o gece “Geri Dön”ü de söylemesini çok isterdim.
“Geri dön... Geri dön...”
Sevgili ülkemin huzuru, dostluğu, kardeşliği, güzel ve sevgi dolu Ramazanları...
Geri dön...
Ve uzanıp tutuver şu elimizi...
Dokunup alıver şu kırılmış gönlümüzü...

‘Bir Teselli Ver’, ‘Aya Benzer’... Peki biz neye benzeriz arkadaş

KOSKOCA Orhan Gencebay...
Mustafa Sandal...
Ötekiler...
Niye kızıyorsun arkadaş?...
Ülkenin seçilmiş başbakanı davet etmiş, gidiyor...
İsterse gider, istemezse gitmez..
O harika şarkıları yazan duygu insanı sana mı soracak...
Bırakın bu sanatçılarımızın yakasına sarılıp, ülkenin başındaki bütün belaların faturasını onlara kesmeyi...
O insanları günah keçisi haline getirmeyi.
Ayıp oluyor...
Ülkenin başbakanı programını açıklarken sanatçısından destek bekliyorsa...
Bu kötü değil, iyi bir şeydir...