Dosdoğru dost bir Yaşar Aksoy

Biri “kendi” bayramıydı; öteki, üzerine kim bilir kaç milyon sözcük döşediği İzmir’de başlayıp İzmir’de biten o kutsal kavganın çocuklara adanmış ulusal bayramı.

“Daima kendimi önemsiz biri olarak düşünmüşümdür” diye yazmış Yaşar.
O kendini böyle bilir de ya başkaları nasıl bilir?
“İzmir’e bir tane daha Yaşar Aksoy gelmedi, gelmez de.” Yazar Muzaffer İzgü böyle diyor, ‘İzmir’de Bir Rüzgar: Yaşar Aksoy’ başlığı altında yapılan söyleşide.
Konak Belediye Başkanı Dr. Hakan Tartan da diyor:
“Kent tarihi, belleği için müzeler ne kadar önemliyse, Yaşar Aksoy da İzmir için öyledir. Yaşar Aksoy, İzmir müzesidir.”
Şair Tuğrul Keskin, “Yaşar Aksoy İzmir için bir okuldur” derken bir başka şair Ümit Yaşar Işıkhan’dan bir yanıt, “önemsiz” adama:
“...tek kişilik bir ordu.”

“İzmir” deyip yola çıkarsanız, bir yerlerde Yaşar Aksoy’a rasgeleceksiniz. Ve yıllar sonra birileri “İzmir” yoluna düşecekse, yine bir yerlerde Yaşar Aksoy ayağına takılıverecek ve uzatmış elini, tutmamış olmaz!
Zamanın derinliklerinden bugüne uzanıp da İzmir’e gelip dayanan ne varsa, yolları öylesine kesmiştir ki Yaşar Aksoy, bir yerlerde karşılaşmamışsınız, olası değil.
Tarihinden, kültüründen, edebiyatından, toplumsal değerlerinden İzmir’in ve de bir köşede unutuluvermiş insanlarından söz etmemiş olsun Yaşar! Olası değil!
“İzmir” olmuş bir adam!
“Doğru doğru dosdoğru bir dost” Yaşar! Henüz 65 yaşında!
Nice yıllara, nice yazılara yolun açık olsun!