Yalnızca gol ve heyecan vardı

Ama bu iyiliği skora çevirebiliyor mu? Hayır. Peki, sebebi ne? İstanbul BŞB, Fenerbahçe stilinde oynamaya kalkıyor. Kendi stilinden uzaklaşıyor.
Bu maçın keyifli hale gelmesi için iki taraftan birinin gol atması lazım. Diğerinin canı yansın ki, maç keyifli hale gelsin. Nitekim öyle oldu. Atılan gollerde güzel olanlar da vardı, kalecilerin yedikleri de... Mesela Alex’in attığı gol, 10 numara bir vuruş tekniği. Adeta topu ayağınla o köşeye uzattı, koydu.
İstanbul BŞB’nin attığı iki golde de Volkan’ın hatası var. Fenerbahçe’nin attığı ilk golde, Oğuzhan’ın hatası var... Dördüncü golde yok. Sebebi barajdakiler zıplıyor. Top alttan geçiyor. Barajın manası suyu tutmak. Yani, topun geçmesini engellemektir. Çünkü kaleci baraj yapılan yeri çok fazla düşünmez. Barajdan açık kalan yeri tutar.

Pozisyon penaltı değil

80. dakikada İstanbul BŞB ceza sahası içindeki pozisyon penaltı değil. Top, ele çarpıyor. Maçta kalite yoktu ama goller vardı, heyecan vardı.
Fenerbahçeli kadın seyirciler, cezalı maçta stadı doldurdular ama bence yaptıkları kuru gürültüyle takımlarının konsantrasyonunu bozdular. Ama dün gece Fenerbahçe seyircisi yine mükemmel teşvik etti, destekledi.
Saracoğlu’nda oynanan maçlarda, sarı lacivertli seyirci büyük güç. Kendi takımını da motive ediyor, rakiple de oynuyor, hakemle de oynuyor. Bunu da güzel ve bilinçli yapıyor.�
İstanbul BŞB, bu maçı kaybettiyse, aynaya bakıp, “Nerede hata yaptım” diyecek. O aynayı başka yerlerde aramayacak. Cüneyt Çakır, aynı pozisyonlarda ayrı kararlar veriyor. Maçı bir daha seyrederse anlar. Ama takımların ağırlığı altında karar vermemeli. Bir yere gelir, tıkanırsın.

Saracoğlu’nda oynanan maçlarda, sarı lacivertli seyirci büyük güç. Takımını çok iyi motive ediyor. Rakiple de oynuyor, hakemle de...