Perşembenin gelişi..

Kendini rahat göstermek istiyor ama maalesef rahat değil. Kendine güvenen kaleci, o tarz hareketler yapmaz. Her şeyden önce çalışmadığı belli.

İyi bir hazırlık maçı oldu. Öyle veya böyle rakibin de dünya şampiyonu. Topu ayağa oynadığımız zaman önce İtalyanlar’ı durdurduk. Özellikle Emre, Arda, Marco Mehmet ve Hamit kısa ve sert toplarla oynayınca İtalyanlar’ın temposunu düşürdük. Tuncay son derece verimsiz oynadı. Bu tip maçlarda 10 tane pozisyona giremezsin. Ve A milli düzeyine gelmiş bir oyuncu ayağına atılan sert paslarda topu stop edince ayağından beş metre ileriye açmamalı. Zamk gibi yapışmalı. Marco Mehmet ön liberoda milli takımın aradığı ilaç oldu. Mükemmel oynadı. Arda güzel hareketler yaptı ama bu oyuncunun alt tarafı biraz daha güçlenirse, çok iş yapacak. Maç içinde devamlılığı yok. Bu da çok normal. Aslında bu performansı bile büyük başarı. Emre, İtalya’da bazı şeyleri göstermek için ne var, ne yok vermeye çalıştı. Fena da değildi.

Servet’te yükseliş grafiği devam ediyor. Gökhan, milli takımda, Beşiktaş’tan daha iyi oynuyor.

Sabri’nin hastalığı!

Özel bir milli maç ama saha dolu. 250 bin Euro hasılat var. İki taraf futbolcuları da sahada birbirlerini hırpalamadılar. Centilmence oynadılar.

Fatih Terim’in çok sinirlendiği pozisyonda hücuma kalkan oyunaular Hakan’ın sakatlandığını görmediler. Ama tabii bizim Hakan da o kadar kolay sakatlanıyor ki, yine her pozisyonda "itiyorlar, çekiyorlar" diye hakeme şikayet etti. Sabri’de de aynı hastalık devam ediyor. Hadi Hakan itirazda duracağı yeri biliyor ama Sabri kontrolsüz. Bir gün hem kendi takımını, hem milli takımı çok önemli bir maçta yaralayabilir.

Hakem, Türkiye’de çok çalınacak faulü çalmadı. Ama Avrupa’da oynayıp mücadele edeceksek, bu tip sert hareketlere alışmalıyız.

Maçın ilerleyen dakikalarında çok oyuncu değişince, karşılaşmanın temposu da kalmadı, tadı tuzu da... Ama özel bir maçı güçlü takımlarla oynamak milli takımımız için bir avantaj oldu. Hiç olmazsa, nerede nasıl olduğumuzu insan daha iyi anlıyor.