Oksijen meselesi

Peki, Fenerbahçeli futbolcular mıknatıs mı var ki, top hep onlara gidiyor, Beşiktaşlılara gitmiyor? Sebebi basit; Ferarri ve İbrahim Toraman, sadece 2 kere rakipten önce topa gittiler. Hep daha arkada kaldılar.
Böyle olunca da, forvetle kendileri arasındaki mesafe arttı. Peki neden hep arkada kaldılar? Çünkü Niang’la, Dia’yla kafa kafayı mücadele etmeyi yediremediler. Zaten Niang ile Dia ne zaman topu alıp Beşiktaş defansının üstüne gitse, hep beraber ailece siyah beyazlı ceza alanına girdiler. Darbe almadan ve mücadele etmeden.
Burada bir tek Ekrem’e üzüldüm. Tek başına mücadele etti. Hem ileriye çıktı hem geriye geldi. En sonunda sinirlenip, hırsını toptan aldı. O da gitti, gol oldu. Aslında bu 45 dakikada Fenerbahçe’nin skoru artırması gerekirdi.
Hakem maçtan korktu
İkinci yarı, Beşiktaş’ın morali yerinde öne geçmiş; Fenerbahçe, yiyebileceği bir üçüncü golle havlu atacak. Sahneye Ferrari çıkıyor... Ve öyle bir şey yapıyor ki... Parayla bu maçı satsa, yapamaz. Lugano’ya bir dirsek; bir kırmızı kart ve penaltı. Maçın bütün şekli, seyri değişiyor. Fenerbahçe de bundan sonuna kadar faydalanıyor. Fizik olarak hazır olmazsan, kafa olarak hazır olamazsın ve Ferrari’nin gördüğü kırmızı gibi kart görürsün. Beyne oksijen gitmeyince, galipken mağlup olursun.
Cüneyt Çakır, ufak takımların maçlarında futbolculara hiç nasihat etmez, kartlarını hep gösterir. Dün gece de nasihat etti. Mesela Gökhan Gönül’ü ikinci sarı karttan atmaya gücü yetmedi. Ama Aykut Kocaman daha atik davrandı, onun yapamadığını yaptı; Gökhan’ı kenara aldı.
Cüneyt Çakır, 3 Beşiktaş atağında “avantaj” uygulamayarak 3 önemli akını kesti. Yani, malesef Türkiye’nin 1 numaralı hakemi dediğimiz hakem, maçtan korktu.
İki tarafa da gidip gelen bir maçtı. Eksilen kaybetti.

BEĞENDiM

Maçın heyecanı iyiydi, goller de güzeldi.

BEĞENMEDiM

Hakem Cüneyt Çakır’ın yönetimini.

DİKKAT

Bundan sonra bütün takımlar küfür konusunda tehlikeli çizgiye geldiler.