Tarihe tanık olmak...

Maç saati yaklaştıkça daha bir içlerine kapanıyorlar. Heyecanlarını kontrol etmek için inanılmaz bir efor sarfediyorlar. Onlar bazen acımasız eleştrilere, bazen prim yapıp isim duyurmak isteyenlerin boş laflarına maruz kalıyorlar. Bazen de aynı isimler tarafından göklere çıkarılıyorlar.

Ne zor durum değil mi?

Ben Fenerbahçe’yi yönetmenin omuzlara yüklenen sorumluluğunu onların yüzlerinden okudum. O kadar samimi ve içtendiler ki... Ve uzun yıllar sonra değerlerini tarihin yazacağı bu yöneticilerle birlikte heyacanlanmanın keyfini yaşadım.

Hakem Zico’dan hızlı

MAÇIN başından itibaren sahanın en formsuz ismi Deivid’di. Her topu kaybediyor, formsuzluğun ve kötü oyunun yarattığı baskıyla faul yapıyordu. Bu durum 65 dakika böyle devam etti. Ama Zico’da tık yoktu. Nitekim hakem, Zico’dan hızlı davranıp Deivid’i oyundan attı.

Fenerbahçe kaldı mı 10 kişi.

Takımı kim 10 kişi bıraktı?

Zico mu, Deivid mi?

Yoksa hakem mi?

Tabii ki 75. dakikaya kadar oyuncu değiştirmeyen Zico.

Olsun... Bu maçın hatalı ismi de Zico olsun, ne diyelim.

Biz ülkeye gelecek puanlara bakıyoruz. Ama bir şu basit hatalar olmasa...

ViZYON

TAKIM olmak... Her şeye ve tüm olumsuzluklara rağmen takım olmak.

Avrupalı olmak... Hakeme ve haksızlıklara karşı durmak...

Fenerbahçe dün bütün bunları gerçekleştirdi. 10 kişi ile PSV’yi kendi evinde elimizden kaçırdık. "Tesadüf" değil bu, hayali kurulan, planlanan ve adım adım gerçekleştirilen bir vizyonun eseri.

TEŞEKKÜRLER

CANIMIZIN çok sıkkın olduğu bir zamanda...

Gönlümüzün kırık olduğu bir dönemde...

Aklımızın, duygulara yenik düştüğü bir gündemde...

Yani, çooook ihtiyacımızın olduğu bir anda...

Hepimizi mutlu ettin...

Sevindirdin.

Teşekkürler Fenerbahçe.

Maçın 3 adamı:

1- Gökhan 2- Roberto Carlos 3- Semih