Kazanan ve kaybeden

Tabii ki hoş değil, şık değil.

Ama 353 milletvekiliyle iktidar partisi cumhurbaşkanı seçemiyorsa, siyasi sürecin iyi yönetildiğini de söylemek mümkün mü?

Pehlivan tuş oldu

Siyasette dünün kahramanı bugünün halk düşmanına dönüşebilir. Meclis Başkanı Bülent Arınç’ın başına gelen aynen budur.

Tayyip Erdoğan’a "üçüncü aday olmaz" dayatmasıyla sürece katıldı.

Abdullah Gül’ün adaylığı ile AKP’li vekiller kapısında teşekkür kuyruğuna girdi. 40 oyun bilen usta pehlivan sıfatıyla Başbakan’ın bile sırtını yerine getirdiğini ima edince kaşlar havaya kalktı.

Bülent Bey -haydi AKP lügatı kullanalım- layüsel (dokunulmaz) mertebesine yükseldi, fenafillah sayıldı. Amma ve lakin dünkü Meclis tablosu Bülent Bey’e hiç mi hiç yaramadı.

Vecdi Gönül gibi uzlaşma adayından vazgeçilmesinin bedeli anlaşıldı.

Gönül’ü ve hatta Beşir Atalay’ı veto etmenin sonucuna katlanıldı.

Pehlivan kendi oyunuyla tuş oldu.

Neden CHP’ye gitmedi?

Tabii ki yenilgiyi tadan tek pehlivan Arınç değildi. İlk tercihi Vecdi Gönül olan Başbakan neden CHP’ye giderek uzlaşma aramadı?

CHP’nin, Vecdi Gönül ismini duyunca tavır değişikliği ihtimali yok muydu?

AKP kulislerinde bu soru belki yüksek sesle tartışılmıyor.

Ancak Başbakan’ın gururuna yenildiği siyasi siciline işlendi bile.

CHP’nin uzlaşma adayına karşı tavrı ne olabilirdi?

Belki de Deniz Baykal’ın en kritik gündeki şakası ipucu verebilir.

Abdullah Gül aday olduğu gün Baykal’a giderken ekibini iyi seçti. Baykal’ın sıcak baktığı iki ismi Abdüllatif Şener ile Cemil Çiçek’i yanına aldı.

AKP’li iki bakanın elini sıkan Baykal imalı bir şaka yaptı:

- Cemil Bey senin zaten şansın yok, o yüzden gel öpeyim. Ama Abdüllatif Bey’in şansı hálá var, öperek yolunu kesmeyeyim.

Yani CHP, adayın açıklandığı gün bile alternatif uzlaşmaya açıktı.

Mumcu’nun liderlik sınavı

Son 48 saatte Anavatan’da ciddi bir liderlik sınavı yaşandı. Parti Çankaya turlarına katılıp katılmama konusunda ikiye bölündü. Erkan Mumcu hangi tarafa yönelse yüksek fire verecek sanıldı. Ama sonuçta Mumcu’nun firesi merkez sağdaki ortağı Mehmet Ağar’ın çok altında kaldı. Bizce bu tablo merkez sağın mimarisini etkiler.