×
Çocuğa düşündüğünü ifade edebilecek ortam sunmak
Paylaş
LinkedinFlipboardLinki KopyalaYazı Tipi
Hürriyet Hakkımızdır/Tren Özgürlüktür projesinin sonuna doğru, bugün yerimi "Tren İnsanları"nın serbest kürsüsüne bırakıyorum.
ÇOCUK, HAKLARINI BİLİYOR AMA BÜYÜKLER VERMİYOR
Uluslararası Af Örgütü, bu yıl ulaşılabilen her yerdeki çocuklara haklarını anlatmak, her birinin kendini ifade etmesini sağlayabilmek için yola çıktı. Çalışmalarımızın ilk gününde renkli boyaların içinden bir çocuk eli düşünce özgürlüğü diye beliriverdi. Eğitim hakkı konuşulurken, küçük bir kız, okuldan alınan 8 yaşındaki kız arkadaşından söz etti. Zorla çalıştırılan çocuklar, sadece kız doğduğu için öldürülebilen bebekler çocukların ağzından anlatılıyor. Çocuklar insan haklarını ne yazık ki ilk ihlallerle birlikte hatırlıyorlar. Bazen aldıkları eğitimden etkilenip anlattıklarımızı benimsemek isteseler de kendi içlerinde çelişebiliyorlar, bazen de hepimizi şaşırtacak kadar detaylarıyla haklarımızı geniş bir şekilde tartışabiliyorlar. İçlerinden birinin sözleri yolculukta karşılaştıklarımızı anlatıyor: "18 yaşına kadar ailelerimizin fikirlerini benimsemek ve verdiği kararlara uymak zorundayız." Hiçbir çocuğun böyle bir zorunluluğu yok. Tersine her yetişkinin çocukların fikirlerini ifade edebilecekleri ortamı sağlama sorumluluğu var.
Af Örgütü’nden
"Tren İnsanı" Ela Esra GÜNAD
ASIL OLAN İNSAN İSTİSNALAR DIŞINDA
1975 doğumluyum. Kuruluşundan beri (2002) Semaver Kumpanya’da oynuyorum. Bu tren bende "ütopik hayat biçimlerinin gerçeğe dönüşebileceğine dair bir prototip" kanaatini oluşturdu. Kadın-erkek eşitliğinin olduğu, sınıfsal ayrımın olmadığı, herkesin konuşabildiği ve dinlendiği, savaşın tahayyül bile edilmediği, özgürlük kavramının tanımını dahi şaşırtacak bir yaşam biçiminin de mümkün olduğunu göstermesi açısından. Trenin içinde ve dışında her biri birbirinden etkileyici birçok hikaye yaşandı. Bunlara sadece bir örnek: Programda olmamasına rağmen, Kemah ilçesinde, akşam saat 20.00’de büyük bir kalabalığın heyecanla bizi beklediğini gördük. Tren durur durmaz tiyatro vagonu açıldı. Bir süre sonra fark ettiğim manzara, kolay kolay yaşanabilecek türden değildi. CNN Türk’ün yönetmeninden ışıkcısına, Hürriyet Gazetesi’nin kurumsal iletişim müdürlerinden asistanlarına, Af Örgütü grubundan Mimar Sinan Üniversitesi Fotoğraf Bölümü öğrencilerine ve TCDD çalışanlarına kadar tren insanlarının tümü, üstüne üstlük henüz tanışalı birkaç gün olmuşken, tek yürek olmuş dekorumuzun hazırlanması için çalışıyordu. Tren insanları birbirlerini sorgusuzca kucaklamıştı, Kemahlılar’ı kucaklamıştı, Kemahlılar tren insanlarını kucaklamıştı. O an inandığım şeyin doğru olduğunu bir kez daha gördüm: Asıl olan insan, istisnalar dışında...
Tiyatrocu
"Tren İnsanı" Ümit İLBAN
BUGÜN HAYDARPAŞA GARI’NDAYIZ
10.00 ve 13.30 Uluslararası Af Örgütü atölye çalışmaları
11.30 Aile İçi Şiddete Son Semineri
12.00 Akbank Çocuk Tiyatrosu Masal Masal İçinde oyunu
Gün boyu Hürriyet Hakkımızdır ve Demiryolu sergileri
Uluslararası Af Örgütü, bu yıl ulaşılabilen her yerdeki çocuklara haklarını anlatmak, her birinin kendini ifade etmesini sağlayabilmek için yola çıktı. Çalışmalarımızın ilk gününde renkli boyaların içinden bir çocuk eli düşünce özgürlüğü diye beliriverdi. Eğitim hakkı konuşulurken, küçük bir kız, okuldan alınan 8 yaşındaki kız arkadaşından söz etti. Zorla çalıştırılan çocuklar, sadece kız doğduğu için öldürülebilen bebekler çocukların ağzından anlatılıyor. Çocuklar insan haklarını ne yazık ki ilk ihlallerle birlikte hatırlıyorlar. Bazen aldıkları eğitimden etkilenip anlattıklarımızı benimsemek isteseler de kendi içlerinde çelişebiliyorlar, bazen de hepimizi şaşırtacak kadar detaylarıyla haklarımızı geniş bir şekilde tartışabiliyorlar. İçlerinden birinin sözleri yolculukta karşılaştıklarımızı anlatıyor: "18 yaşına kadar ailelerimizin fikirlerini benimsemek ve verdiği kararlara uymak zorundayız." Hiçbir çocuğun böyle bir zorunluluğu yok. Tersine her yetişkinin çocukların fikirlerini ifade edebilecekleri ortamı sağlama sorumluluğu var.
Af Örgütü’nden
"Tren İnsanı" Ela Esra GÜNAD
ASIL OLAN İNSAN İSTİSNALAR DIŞINDA
1975 doğumluyum. Kuruluşundan beri (2002) Semaver Kumpanya’da oynuyorum. Bu tren bende "ütopik hayat biçimlerinin gerçeğe dönüşebileceğine dair bir prototip" kanaatini oluşturdu. Kadın-erkek eşitliğinin olduğu, sınıfsal ayrımın olmadığı, herkesin konuşabildiği ve dinlendiği, savaşın tahayyül bile edilmediği, özgürlük kavramının tanımını dahi şaşırtacak bir yaşam biçiminin de mümkün olduğunu göstermesi açısından. Trenin içinde ve dışında her biri birbirinden etkileyici birçok hikaye yaşandı. Bunlara sadece bir örnek: Programda olmamasına rağmen, Kemah ilçesinde, akşam saat 20.00’de büyük bir kalabalığın heyecanla bizi beklediğini gördük. Tren durur durmaz tiyatro vagonu açıldı. Bir süre sonra fark ettiğim manzara, kolay kolay yaşanabilecek türden değildi. CNN Türk’ün yönetmeninden ışıkcısına, Hürriyet Gazetesi’nin kurumsal iletişim müdürlerinden asistanlarına, Af Örgütü grubundan Mimar Sinan Üniversitesi Fotoğraf Bölümü öğrencilerine ve TCDD çalışanlarına kadar tren insanlarının tümü, üstüne üstlük henüz tanışalı birkaç gün olmuşken, tek yürek olmuş dekorumuzun hazırlanması için çalışıyordu. Tren insanları birbirlerini sorgusuzca kucaklamıştı, Kemahlılar’ı kucaklamıştı, Kemahlılar tren insanlarını kucaklamıştı. O an inandığım şeyin doğru olduğunu bir kez daha gördüm: Asıl olan insan, istisnalar dışında...
Tiyatrocu
"Tren İnsanı" Ümit İLBAN
BUGÜN HAYDARPAŞA GARI’NDAYIZ
10.00 ve 13.30 Uluslararası Af Örgütü atölye çalışmaları
11.30 Aile İçi Şiddete Son Semineri
12.00 Akbank Çocuk Tiyatrosu Masal Masal İçinde oyunu
Gün boyu Hürriyet Hakkımızdır ve Demiryolu sergileri
Paylaş
LinkedinFlipboardLinki KopyalaYazı Tipi
