Memleket manzaraları

Kayalara oyulmuş tahıl ambarlarını, Divle obruk peynirinin obruğunu, Çatalhöyük’ü ziyaret ettim. Bölgenin eski tulumu, eski kaşarı, tarhanası, ekşi kara üzümü, mercimeği, bulgurunu, zeytinyağını tattık.

Ondan 2 gün önce de Manisa’daydım, zeytin sıkımı için.

Bir zeytincilik bölgesi olarak öne çıkmaya başlayan Taşköprü’nün kasım ayında tarlada, ilaçsız, müdahalesiz yetişen çok lezzetli bir çileği olduğunu, yerel tohumdan kara börülceyi kurutup harika bir zeytinyağlı yemeği yaptıklarını, yerli susamdan tahin değil de kavrulmuş susam ezmesi yaptıklarını öğrendim.

Volkanik kayalıklar, suyu azaldığı için bölge halkını endişelendiren, nehir gibi kıvrılarak yolcuyu takip eden göl, çok da yüksek olmayan, akşam ve sabah güneşinde kıvrımları birbirine karışan tepeler ve bu tepeleri yavaş yavaş sarmalayan zeytinlikler...

Köprübaşı böyle bir yer...

1 haftada İstanbul, Manisa, Karaman, Muğla arasında mekik dokudum.

Görülecek o kadar güzel yer, tadılacak o kadar harika şeyler var ki, çok şanslı olduğumuzu düşündüm.

Daha çok bilinmeleri, kaybolmamaları için çabalamamız gerekiyor.

Birazdan bu harika deniz manzarasına veda edip Milas’a gideceğim, geleneksel Zeytin Şenliği’ni kutlamaya.

Menteşe Som ve Zatara’nın yağlarının beni beklediğini biliyorum.

Bu sene Memecik’leriyle neler yapmışlar, tatmak için heyecanlıyım.

Tanıdığım, tanımadığım, Milas dolusu zeytinyağı tadacağım için heyecanlıyım.

Memecik’in haklı itirazı

Geçen hafta asit değerleri düşük zeytinyağlarıyla yüksek yağlar arasındaki fiyat dengesizliğini, Kuzey Ege’nin ürünlerine geri kalan bölgelerden hiçbir kriter olmaksızın daha fazla ödendiğini yazmıştım.

Belediyeyle birlikte geleneksel hale gelen Milas Zeytin Hasat Şenliği’nin organizatörlerinden MİTSO (Milas Ticaret ve Sanayi Odası) Başkanı Reşit Özer, TARİŞ’e verdiği dilekçeyle aynı asitlik oranındaki ürünün Kuzey ve Güney Ege olarak ayrılmadan, aynı şekilde fiyatlandırılmasını talep etmiş.

Coğrafi işaretli gözbebeğimiz Memecik zeytinlerinin diyarı Milas’ın bu konudaki mücadelesini destekliyorum, alacakları sonucu da merakla bekliyorum.

Reşit Özer gibi belli bir bölgenin üreticisini temsil eden isimlerin 0,3 asitlik ile 2 asitlikteki zeytinyağları arasındaki fiyat yakınlığını da mesele edinmelerini umuyorum.

Yaşayan atalarımız dertli

1 haftada bu kadar güzel yer görüp, bu kadar farklı şey yapıp, değişik geleneksel lezzet tanıdıktan sonra kafamın karışık olması normal.

Yazı da biraz karışık oldu ama bir yerde her şeyin paydası aynı.

Özel bir coğrafyadayız, bunu koruyalım.

Hak ettikleri değeri görmelerini sağlayalım.

Karaman’da, Tarsus ve Bodrum Slow Food ekibiyle birlikteydik.

Halk arasında Yörük denilen, hayatına hâlâ göçebe olarak devam edem Tarsuslu bir aile gündem oldu.

Daha önce bilmediğim bir şey öğrendim.

Çok az sayıda kalan ve sadece bizim kültürümüz için değil dünya kültür mirası için de değerli bu yaşam şeklini sürdürebilmek için bu topluluklar göç noktalarındaki köy muhtarlarına, kullandıkları otlaklar, çadırlarını kurdukları alanlar için kira ödemek zorunda.

Yaptıkları taze peynir ve çeşitli doğal gıda ürünleriyle masraflarını karşılamaya çalışan kaçar göçerler için bu kira bedelleri büyük külfet.

Anlattıklarına göre bu konuda sorun yaşanıyor.

Her sene oturulup tekrar tekrar birilerini ikna etmeleri gerekiyor bu ailelerin.

Varlıkları bölgedeki doğal dengenin korunması için sandığımızdan çok daha önemli.

Torosların nesli tükenen atmacalarının onlar sayesinde hayatta olduğunu söylüyor Tarsus Slow Food’dan Yasmina Lokmanoğlu.

Küçük aileler şeklinde yakın ama farklı noktalara göç eden farklı gruplar...

Her sene yollarını değiştirmeye, aynı bölgede kalıp yine de aynı noktaya yerleşmemeye, bir sene önce otlattıkları alanların ertesi sene dinlenmesine dikkat ediyorlar. Atalarından böyle öğrenmişler.

Bizim, onlardan öğrenmemiz gereken çok şey var. Nihayetinde yaşayan atalarımız onlar.