İNSANLIK tarihi, harpler tarihidir. İster ülkelerin siyasi, ister dinlerin kuruluş tarihini okuyun, karşınıza harpler çıkacaktır.
Müslümanların Dünya’yı “Dar’ül Harp” ve “Dar’ül İslam” diye iki alana ayrılması güncelliğini koruyan bir önermedir. İktisadi hayat da böyledir. Nitekim dünyanın bozulan makro ekonomik dengelerini yerli yerine oturtmak için Çin’le Amerika arasında cereyan eden parasal çekişmeye “Kur Savaşları” ismi münasip görülmüştür. Bankaların ve sanayi şirketlerinin ulusal veya uluslararası ölçekte pazar paylarını arttırma mücadeleleri de bir savaştır. Bu amaçla pazarlamacılara “savaşçı” ruhu aşılanır. Pazar payı savaşların, rakibin boğazını keserek veya şike yaparak “rekabeti yok etmemesi” için rekabet hukuku kurulmuştur.
* * *
1. Siyasi /askeri savaşları düzenleyen bir savaş hukuku yoktur.
2. Savaşta bir taraf için sevap olan yöntem, diğer taraf için günahtır.
3. Barışseverler, barışa kadar savaşır.
4. Geçmişle hesaplaşmak için değil, geleceği şekillendirmek için savaşılır.
5. Hattı hücum yoktur, sathı hücum vardır. Bu satıh her alanı kapsar.
6. En kötü savaş, iç savaştır.
7. Sıcak da olsa, soğuk da olsa her savaş pistir.
8. Savaşta yalan, dolan, hile ve kandırma esastır.
9. Devrim de savaştır, karşı devrim de.
10. Savaşın ucuza çıkanı makbuldür.
11. Savaştan kârlı çıkmak için, savaşı kazanmak şarttır.
* * *
Savaşın taktik amacı, düşmanı yıldırıp onun kazanma ümidini yok etmektir. Savaşı kazanmak, düşmanı sadece o an için pes ettirmek değildir. Yaralı kaplan sağ bırakılmaz misali, düşman bir daha belini doğrultamayacak hale gelinceye kadar savaş devam eder. Savaşlar, sıcak ve soğuk diye ikiye ayrılır. Ancak bu ayırım mutlak değildir. Yani her sıcak savaşta da soğuk; her soğuk savaşta da sıcak savaş teknikleri kullanılır.
Teknolojik gelişmeler savaşma tekniklerini değiştirmiştir. Günümüzün “düşük maliyetli, yüksek randımanlı” savaş yöntemleri şunlardır:
Propaganda. Amaç, düşmanın içini çürütme, askerlerinin moralini bozma, ruhunu sökme, savaş azimlerini kırma, davalarına inanmaktan vazgeçirmektir. Bunun için kural “olay yok, vesile var; haber yok, propaganda var”dır. Olay yoksa, olay yaratılır. Sonra o olay vesilesiyle haber kisvesi altında propaganda yapılır. Medya ele geçirilmişse başarı kesindir.
Terör. Türkçesiyle tedhiş; yani dehşete düşürme. Terörist eylemlerde ölen düşman sayısı, ihmal edilebilecek kadar azdır. Bu yöntem uygulanarak düşman sayıca bitirilemez. Ama terörle kütleler sindirilir, kişiler can kaygısına düşülür ve karşı cephe içinden çökertilir.
Son Söz: Savaş mahkemesinde, yenenler, yenilenleri yargılar.