AB krizinin çözümü için bazıları Euro’dan çıkmalıysa, Almanya çıkmalıdır (II)

1. Milli gelirin azalması (eksi büyüme) ve

2. İşsizliğin artmasıdır.

Yunanistan ve Portekiz’den sonra İspanya ve İtalya’da da bu kötüleşmeler kendini gösterdi. Malî kiriz ise, bir devletin borç geri ödemelerinin aksaması ve hatta o devletin yani ülkenin ödemede “acze düşmesi” (default) halidir. Her mali kriz, kısa bir süre de olsa büyümede ve işsizlikte sorun yaratabilir. Ama mutlaka iktisadi krize dönüşmez.  Zaten “derin iktisat politikası” bu gibi durumlarda gereklidir. Hüner, kapitalist sistemin sistemik yol kazaları olan mali krizleri, iktisadi krize dönüşmeden çözmektedir.

ZORA DÜŞENLER EURO’DAN ÇIKARSA�

İspanya ve İtalya gibi iki modern ve büyük ekonomi, kamu borçlanmasında büyüme oranından büyük “reel faiz” ödemek zorunda kalıyorsa (ki bugün kalıyorlar) bu çıkmaz bir yoldur. Eyvah çıkmaz yola girdik deyip, telaşla Euro’dan çıkalım, ulusal para birimine geçelim; hiç olmazsa yurt içinden borçlanmayı sürdürebilir hale gelelim derlerse daha da beter olurlar. Çünkü Euro’dan çıkarlarsa, vadesi gelmemiş ulusal parayla (Euro ile) alınmış kamu borçlarının tümü, anında “dövizli borca” dönüşür. Bu, tam felakettir. Çünkü bu ülkeler, zaten “cari açık” müptelasıdır. Yani dövizle borç ödeyecek “cari fazla” yaratamıyorlar. Üstelik yeni geçecekleri ulusal paraları hızla devalüe olacağı için “Kamu Borcu / Milli Gelir” oranları yükselecektir. Bu da onların kredi notunu “hurda” seviyesine düşürecek, sermaye yurt dışına kaçacak ve içeriden borç bulmak zorlaşacaktır. Bu durumda o ülkeler derhal “acze düştük” bayrağını çekecek ve alacaklılarından, alacaklarının yarısını silmesini ve başka tavizler isteyecektir. �

ZORA DÜŞENLERİN EURO’DA KALMASI ALMANYA İÇİN DE DAHA İYİDİR

Çünkü yıllardan beri tasarruf fazlasını ihraç eden (cari fazla vermek bu demektir) Almanya, zora düşen İrlanda, Yunanistan, Portekiz, İspanya ve İtalya’dan dolaysız veya dolaylı olarak alacaklıdır. Bu ülkeler acze düşer ve alacaklılardan (Almanya ve diğer cari fazla ülkeleri) borç silme talep ederlerse, bu saç tıraşında en çok Alman halkının tasarrufu deve olur. Alacak silme sonunda aktifleri küçülen Alman bankalarının sermayeleri yetersiz kalır. Bu takdirde Avrupa Merkez Bankası ve Alman Devleti, Alman Bankalarına sermaye şırıngalayarak mali krizi önlemeye çalışacaktır. Gerek fakirleştim duygusuna kapılan Alman halkı iç tüketimi, gerekse gerçekten fakirleşen güçsüz AB ülkeleri Almanya’dan yaptıkları ithalatı kısacaktır. Bu talep daralması, Alman ekonomisin duraklamaya girmesi için yeter de artar bile.�

EURO’DAN ALMANYA ÇIKARSA

Almanya Euro’dan çıkıp, D.M.ye dönerse, Euro’nun değeri düşer. DM’nin değeri yükselir. Euro’da kalanların rekabet gücü artar, cari açıkları kapanır. Kamu borçları Euro’lu olduğu için, bunların DM karşılığı düşer, geri ödenmesi kolaylaşır. Değerli Euro ile borç verip, değersiz Euro ile paralarını geri alsalar bile Almanya için bu şık daha kârlıdır. Tabii en doğrusu, bütün üye ülkelerin Euro’da kalıp, AB’nin mali bütünleşmeye gitmesidir.
Son Söz: AB üyeliği bir nikâhtır; hastalıkta-sağlıkta birlikte olunmalıdır.