Kitap fuarlarından notlar

Nedenini sorarsanız, bazı kitapları ancak fuarlarda bulabildiğimden.

Özellikle resmi kurum yayınlarını fuarlar dışında bulmanız mümkün değil.

Türk Dil Kurumu, Kültür ve Turizm Bakanlığı yayınları başta geliyor.

Ne yazık ki üniversite yayınlarını takip etseniz de alabilmek nerdeyse imkânsız.

Bir çok kez yazdım.

Devlet bir dağıtım şebekesi kursa, belli yerlerde gerek resmi kurumların yayınlarını, gerekse üniversite yayınlarını burada satsa.

Önemli araştırmalar, kitaplaşmış doktora tezleri, akademisyenlerin kitapları burada bulundurulmalı.

Ancak tanınmış akademisyenler kitaplarını özel yayınevlerinde yayınlayabiliyorlar ama daha alt kademedeki çalışmalar gün ışığına çıkmıyor.

İşte üniversite yayınları olmasa da resmi kurumların kitaplarını bu fuarlarda bulabiliyoruz.

Bütün fuarların, özellikle TÜYAP fuarlarının örnek bir özelliği de Türkiye’nin birçok kentinde seçilen onur konuğu için özel kitaplar hazırlanması. O yazarın, felsefecinin, mimarın -çünkü onur konukları çeşitli dallardan seçiliyor- hakkında hazırlanan kitabın başında uzun bir söyleşi yer alıyor, daha sonra eserlerinden seçmelere yer veriliyor, değişik kişilerin onun hakkındaki yazıları toplanıyor. Farklı bakış açılarından onun ürünlerine bakıyoruz.

O kişi hakkında araştırma, inceleme yapacaklara kaynak niteliği taşıyor.

Bu kitapların önemine, işlevine değiniyorum.

Birçok kentte yapılan fuarlarda da hiç olmazsa o kentin üniversitelerinin yayınları sergilense. Akademisyenlerle okurlar konuşsa, kitaplarını imzalatsa.

Bunu İstanbul’daki üniversiteler yapıyor.

Örnek verelim:

Mimar Sinan Güzel Sanatlar Fakültesi, Bilgi Üniversitesi, Koç Üniversitesi, İstanbul Kültür Üniversitesi ilk aklımıza gelenler. Yayın yapan bazı kurumların, sivil toplum kuruluşlarının da yayınları sergilenmeli.

Aynı kentteki belediyelerin kitapları da fuarlarda görülmeli. Çünkü o kitapları belediye göndermedikçe ulaşmak genel okur için imkânsız.

Büyükşehir belediyelerinin kendi standlarında bazen bu kitaplara rastlıyoruz.

*

YAYINEVLERİNİN çıkardığı kitaplar arasında koleksiyonunu yaptığım kitapların başında özel sayılar gelir. Onların da bir arada bulunması gene bir araştırmacının işini kolaylaştırır.

Selahattin Öztürk’ün hazırladığı ‘Özel Sayılar ve Özel Sayı Yayımlayan Yayınlar Bibliyografyası’*, 1928-2008 zaman aralığını içeriyor.

Onun ya da başka birinin bunu tamamlaması, her yıl ek yapması gerekiyor.

Böyle çalışmaların devamının da yapılmasını bekliyorum. Eğer basılamazsa internete konulmasını öneriyorum.

Kitabın başında İstanbul Büyükşehir Belediyesi Kütüphaneler ve Müzeler Müdürü Ramazan Minder’in bir Takdim’i var:

“Değerli bir kütüphaneci olan Selahattin Öztürk süreli yayınlar konusunda geniş bir tecessüsü ve birikimi olan bir araştırmacıdır. Altı yıllık bir emeğin mahsulü olan bu kıymetli çalışmanın araştırmacılar için önemli bir kaynak olduğu kanısındayım.”

Önsöz’den bir bölüm:

“Cemil Meriç, Bu Ülke eserinde ‘Kitap fazla ciddi, gazete fazla sorumsuz. Dergi, her tefekkürün kalesi. Kitap, çok defa tek insanın eseri, tek düşüncenin yankısı; dergi zekâlar topluluğunun. Kapanan her dergi, kaybedilen bir savaş, hezimet veya intihar’ derken sanki yıllar öncesinden bugünü, günümüzü anlatmak istiyordu.

Ülkemiz, bir dergiler mezarlığına dönüşmüş; bin bir emek, hayal, heyecan ve umut ile yayımlanmaya başlamış olan yüzlerce dergi, gelişme çağlarının tam ortasında birdenbire kaybolmuşlardır.”

Giriş’te, kütüphanecilerin bilgi ve belge konusunda yapacakları yer almaktadır. En çok dikkatimi çeken, “Niçin ve kimler tarafından yayımlanırlar?” başlıklı bölüm.

Bu satırlarda dergilerin çıkış gerekçeleri, fikri ve ekonomik durumları irdelenmektedir.

İlmi olmayan süreli yayınlar da bu konuya eğilmektedir.

Hiç kuşkusuz bazı dergilerin bulunmasının da güçlüğünü belirtelim.

*

BÜTÜN araştırmacıların kitaplığında bulunması gerekli bir çalışma.

(*) İstanbul Büyükşehir Belediyesi Kütüphane ve Müzeler Müdürlüğü Yayınları.