Kapanmadan mutlaka görün

Sanatın çeşitli öğelerle gerçekleştirilmesinin örneklerini göreceksiniz burada:

İlk serginin adı: ‘Üryan-Çıplak-Nü. Türk Resminde Bir Modernleşme Öyküsü’.
İkincisi ise ‘Bu Bir Aşk Şarkısı Değil, Video Sanatı ve Pop Müzik İlişkisi’ adını taşıyor. Pera Müzesi’nin sergi seçimi politikasını, doğrusu, ilk günden beri beğeniyorum. Kuşak farkını göz önünde bulunduruyor ve bu sayede sanatın sürekliliğini, dönemlerin ilişkisini gösteriyor.
Bu iki sergiyi gezenlerin şu saptamayı yaşadıklarını sanıyorum. Ahu Antmen küratörlüğündeki Üryan-Çıplak-Nü Sergisi kataloğunun başındaki ithaf şöyle: “Semra Germaner ve Samih Rifat’ın aziz anısına...”
Suna, İnan&İpek Kıraç’ın yazısının başlığı ise: “Türk Resim Sanatının Bir Dönemine ‘Çıplak’ Gözle Bakmak”. Serginin küratörü Ahu Antmen’in Sunuş’unu “Üryan, Çıplak, Nü. Türk Resminde Bir Modernleşme Öyküsü” yazısı izliyor. Yazının başında Malik Aksel’den bir alıntı var. Çıplak resmine, bilgisiz bir bakışın parodisini sunuyor Aksel.
Antmen’in incelemesinde bazı ara başlıklar, öykünün can alıcı noktalarına değindiğini gösteriyor:
“Batı kültürü karşısında geleneksel kültür: Taassubu aşmak mümkün mü?”
“Osmanlı’nın değişen dünyası ve görsel kültür.”
“Çıplak beden sanatçının önündeki en çetin sınavdır.”
Belli bir temanın doğrultusunda açılan sergilerin ayrı bir öğretici yanı olduğunu belirtmeliyim. Üryan-Çıplak-Nü Sergisi, sadece resim tarihimizin değil, birçok kavramın değişiminin de aşamalarını gösteriyor.
Birçok ustanın çalışması bir arada. Sanat tarihimiz açısından çok önemli bir sergi.

* * *

BU BİR AŞK ŞARKISI DEĞİL sergisi ise müzenin şimdiye kadar gerçekleştirdiği en geniş “video sanatı” sergisi. Başta Andy Warhol olmak üzere birçok sanatçının müzikle, müzik gruplarıyla olan yakın ilişkisini, ortaklıklarını hepimiz biliyoruz. Bilhassa 1960’lardaki rock gruplarının sanat akımlarıyla ve sanatçılarla kurdukları ilişki, önemli ortak üretimler kazandırmıştır.
Javier Penera Cuevas’ın küratörlüğünde, video sanatı ve pop müzik ilişkisinin irdelendiği ‘Bu Bir Aşk Şarkısı Değil’ sergisinin kataloğundaki Carlos Duran’ın yazısının başlığını çok sevdim: “Müzik kötülüğün istismar edemediği duyuların tek hazzıdır”. Duran da Warhol ve Velvet Underground ortaklığına değinerek söze giriyor. Sergideki videoları mutlaka görmeniz gerektiğini belirtmeliyim. Günümüz sanatını, pop müziğin sanattaki yansımasını ve farklı sanat dallarının birbirini nasıl şekillendirdiğini daha iyi anlayacaksınız.
Sergi diğer taraftan yarım asırlık pop müzik tarihini de görsel olarak ortaya koyuyor. Beatles, The Who, Jimi Hendrix, Patti Smith, Mick Jagger, The Rolling Stones ve daha birçok grubun yanında Andy Warhol, Yayoi Kusama, Nam Jun Paik, Jud Yalkut, Eric Siegel, Ronald Nameth, Dan Graham, Douglas Gordon, Vito Acconci, John Baldessari gibi sanatçıların videolarının yer aldığı sergide sadece müzik klibi olgusu değil, pop/rock müziğin barındırdığı diğer kavramlar da masaya yatırılıyor.

* * *

HER kuşak için önemli iki sergi.