Ali Gevgilili konuşulacak

Toplantıda, Ali Gevgilili’nin çalışma hayatı ve kitapları üzerinde durulacak.

Moderatörlüğünü Türkiye Gazeteciler Cemiyeti Başkanı Turgay Olcayto ve başkanvekili Vahap Munyar’ın üstlendiği toplantıya, 1 Şubat 1979’da öldürülen Milliyet Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni ve Türkiye Gazeteciler Cemiyeti (TGC) önceki başkanvekillerinden Abdi İpekçi’nin kızı Nükhet İpekçi, dış politika yazarı Sami Kohen, gazeteci yazar Yaşar Aksoy, şair yazar Prof. Dr. Cevat Çapan konuşmacı olarak katılacak. O gün aynı zamanda, Ali Gevgilili’nin kitaplarından oluşan bir sergi açılacak ve günün anısına hazırlanan bir kitap da gelenlere verilecek.
1938 yılında İzmir’de doğan Ali Gevgilili İzmir Özel Türk Koleji ve İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nde eğitim gördü. Mesleğe 1954 yılında Ege Ekspres’te başladı. Yeni İstanbul, Vatan gazetelerinden sonra 1963’te Milliyet’e girdi. Burada “Günlük” başlığıyla köşe yazılarını uzun yıllar sürdürdü, forumlar yaptı, iktisat sayfasını yönetti. Abdi İpekçi’den sonra bir süre başyazarlık yaptı. İletişim Fakültesi’nde öğretim üyeliğinde bulundu. Siyasal yazılarından başka sinema eleştirmenliğiyle tanındı. Yedinci Sanat, Yeni Dergi, Milliyet Sanat dergisi başta olmak üzere birçok dergide sinema yazıları yayınlandı. Ali Gevgilili’nin kitapları Bağlam Yayınları tarafından yayımlandı.

* * *

ALİ GEVGİLİLİ gazeteciliğin, dünyayı algılayan bir kültür birikimiyle yapılması gerektiğini öğretenlerden biridir. O, yaşadığı ülkenin sınırları içindeki bilgilerle yetinmeyen, sınır ötesiyle birlikte yaşadığı ülkenin siyasetini, kültürünü, ekonomisini değerlendiren kuşatıcı bir anlayışın temsilcisiydi.
Ekonomiden sanata, sinemaya uzanan ilgi alanında çoğulcu demokrasiyi değerlendirdi. Gazete okuruna saygısı büyüktü.
Hakan Güldağ, sağlık nedenlerinden ötürü ABD’de yaşayan Ali Gevgilili’yi ziyaret ettiğinde, onunla ilgili çalışmalarını da yansıtan yazısında şu bilgiyi vermişti: “Ali Gevgilili, Türk basınında ilk ekonomi sayfasını hazırlayan kişi.”
Milliyet’ten ve gazetecilikten ayrılış yazısından bir bölümü yeniden okuyalım:
“Şükran Sizlere...
Siz gerçeği mi arıyorsunuz? Lütfen halka sorunuz. O bilir, görür ve söyler.. Ve o demiştir ki: Son gülen iyi güler! Bu, elbet böyle olacak.
Bizim sözümüz, sadece insanlar üstünedir ve onların bütün yaşamlarıyla birlikte biçimlenmiştir. Bir ‘veda yazısı’ belki böyle bitmemeli.
Ama, azizler azizi, canlar canı Abdi İpekçi’nin yitirildiği andan bu yana günleri giderek gecelerine ve geceleri günlerine karışmış bir yazar ne kadar çabalarsa çabalasın en sonunda etin, kemiğin ve sinirin başkaldırısını önleyemez ki... Onun için, gün, sizlerden en azından uzun bir süre boyunca ayrılmak üzere izin istemenin günüdür. Bu yalnız Milliyet’ten değil, çeyrek yüzyılı aşkın bir ömrün verildiği gazetecilik mesleğinden de ayrılışın zamanıdır.”
Yazıyı kızı şair kızı Elif’in dizeleriyle noktalıyorum:
“Bazı insanlar vardır
yaşamı varlıklarıyla değiştirir
güçlerini
farklılıklarından alır
ve onlar özeldir...
Ben onlardan birinin kızı olma şansına erenlerdenim;
(...)
Babam gibi yaşamalı hayatı;”

* * *

SEVGİLİ Ali, buradan hepimiz özlemlerimizi, sevgilerimizi gönderiyoruz.