Ahmet Say’ın ardından

Ahmet Say müziğin uygulamasını da bildiği için, kitapları teori ile pratiğin ortak güvencesini içerir.

Müziğin bir bütün olduğu gerçeğinden yola çıktığı için ülkemizde ve dünyadaki bütün türler üzerine yargıları müziği sevenler ve anlayanlar için bir başvuru kaynağıdır.

Onun müzikolog kimliği dışında edebiyat dünyasındaki yazarlığı ve dergi yöneticiliği de belirtilmelidir. Edebiyata yeni bir güç getiren, genç yazarların yazılarını yayımlayan adların da yetişmesini sağladı. Onunla ilgili yazılacaklarda bu hareketi ayrıntıyla anlatmaları gerekir.

Ahmet Say’la son olarak Seferihisar’daki bir toplantıda görüştük. Sanat ve devlet ilişkisi üzerine önemli saptamalarını dinledim.

Değerlerimiz üzerine yaşarken incelemeler, araştırmalar, onların çalışmalarına dair yazılar çıkmıyor. Aramızdan ayrıldıktan sonra bir övgüdür gidiyor.

Kitaplarını anımsatmak isterim:

Müzik Tarihi

Müzik Sözlüğü

Müziğin Kitabı

Müzik Ansiklopedisi

Müzik Yazıları

Plak Dolabı için önerileri de diskotek yapmak isteyenler için yararlı olacaktır:

Türk Halk Müziği

Geleneksel Türk Halk Müziği

Uluslararası Sanat Müziği

Uluslararası Sanat Müziğinde Türk Besteciler

Caz Müziği

Pop Müzik

Bir kitabının başındaki not, kitabın niçin okunması gerektiğini yeterince açıklıyor:

“Bu kitap müzik bilgisi içinde yer alan temel konuların öğrenmesi kolay ve zevkli olduğunu göstermek için yazıldı.”

Eski yazımdan da bir alıntı:

“Değerli müzikolog Ahmet Say’ın ‘Müzik Tarihi’ adlı eseri, müzik eğitimi görenler kadar iyi bir dinleyicinin de yararlandığı temel bir başyapıt.”

Dostumuz Ahmet Say kitaplarında yaşayacak.

Oğlu Fazıl Say’a da başsağlığı diliyorum.

ODA KOMŞUMU KAYBETTİM

CUMHURİYET’te çalıştığım yıllarda Sami Karaören’le odalarımız yan yanaydı. Cumhuriyet’e uğrayan yazarlar ikimizi de ziyaret ederlerdi. Gazetenin önemli ikinci sayfasının yazılarını düzenler, onları ısmarlar, seçerdi. Cumhuriyet’in kimliğini gösteren bir Cumhuriyet aydınıydı.

Türk Dil Kurumu’nun kurultaylarında da buluşurduk. Arı bir Türk dili anlayışı vardı. 1962 yılında TDK Dil ve Gazetecilik Ödülü’nü aldı. Birçok şiiri ezbere bilirdi. Cahit Külebi’nin öğrencisiydi.

Anılarını, gazete dünyasında yaşadıklarını anlattığı, Şükran Sabanuç, Mukadder Özgeç ve Ömer Özgeç’in hazırladığı ‘Güzel Günlerimiz Oldu’ adlı kitabını genç kuşak gazetecilerin okumasını salık veririm. Ben o kitabı okurken elbette içinde anılarımın bir bölümünü de gördüm.

Anılarımızda adını anacağız.