Indianapolis'e doğru

Hüseyin'in bu turnuva öncesi sakatlığı, kendisi açısından maç tecrübesi, bizim açımızdan da pota dibi dezavantajı yarattı. Brezilya maçında İbrahim'in burnunun kırılması da büyük şansızlıktı. Bu iki turnuvada teknik heyetin takımda tüm oyuncuları oynatarak onlardan verim alması, Milli Takımımıza Dünya Şampiyonası öncesi kadro derinliği yarattı. Şu anda kenarda oturan tüm oyuncular her an oyuna girecekmiş gibi hazır, oyuna girdiklerinde de takıma katkı verecek cesaret ve forma eriştiler.

Yugoslavya'daki turnuvada Avustralya ve Rusya maçlarında oyuncularımız inanılmaz mücadele verdiler. Bu iki maçı da kazanabilirdik. Savunmamız zaman zaman mükemmele yakın oldu. Maçların son bölümlerinde oyuncularımız daha iyi konsantre olabilselerdi, sahadan galip ayrılabilir, belki de kupayı alabilirdik. Turnuvanın son maçı olan Yugoslavya karşılaşması ise arka arkaya kaybettiğimiz maçlardan çıkardığımız dersler, oyuncularımızın maç kazanma arzusu, oyuna giren her oyuncunun katkı vermesi, bilhassa savunma direncimizi 40 dakikaya yaymamız, hem galibiyeti hem de hepimizin moralini yerine getirdi.

TAKIM OLGUSU

Divac'ın da katılması ile tam kadro olarak sahaya çıkan yıdızlar topluluğu Yugoslavya önünde oyunun başından sonuna kadar adeta savaşan oyuncularımız, hızlı oynadığımız her bölümde de başarılı bir grafik çizdi. Bu turnuvada ve bilhassa son maçta faul yüzdelerimizin de istediğimiz seviyelere doğru yükseldiğini görmek sevindirici. Bu arada teknik heyeti en çok umutlandıran hadise, bireysellikten çok bu yıl ilk kez takım olgusunun oturması.

Sonuç olarak, eğer hücuma daha çabuk çıkıp, set organizasyonunda sayı potansiyalini artırır, savunma anlıyışımız ile konsantrasyonumuzu Yugoslavya maçı gibi 40 dakikaya yayabilirsek, sorunlarımızın çoğu hallolmuş olacak. Önümüzde Detroit turnuvası var. Bu turnuvada aramıza Hüseyin ve İbrahim in katımasıyla, teknik heyetin takıma son rötuşları yapıp Milli Takımımızı Indianapolis'e hazır hale getireceğine inanıyorum.