Vize sıkıntısı değil bu vize işkencesi

Avrupa Birliği’nin Türkiye’ye eskiye göre çok daha fazla ihtiyacı var.

70’lerin, 80’lerin Türkiye’si artık yok...

Her meslekte, her alanda, her sektörde iddialı bir Türkiye var.

Nitelikli insanlarımız, rekabet edebilir sanayimiz ve en önemlisi teknolojiye yatkın insanlarımız da var.

Krizlerden dersler çıkarmış, krizleri iyi yönetmiş ve her seferinde daha güçlü çıkan bir demokrasimiz, altyapımız, toplumumuz da var.

Avrupa Birliği’nin demokrasi standartlarını her zaman takdir ediyorum. Türkiye’nin de eksiklerini en kısa sürede tamamlayacağına olan inancımı da koruyorum.

2000’lerin başında Türkiye’nin Avrupa Birliği iştahı ve hevesi çok daha yüksekti.

Avrupa herkese yapmadığını Türkiye’ye yaptı; bahaneler uydurdu, zamana yaydı ve süreci uzattı.

Kabul edelim bizim de eksiklerimiz, hatalarımız oldu ancak bu gidişatı tersine döndürecek bir yol haritasına girmedik.

Dünya milenyumdan sonra çok daha değişmeye başladı.

Hele son 10 yıldaki teknolojik gelişmeler baş döndürücü oldu.

Ve Avrupa bu değişimi okumakta biraz geç kaldı.

O yüzden Avrupa Birliği’ne Türkiye gibi dinamik bir ülke eskiye göre çok daha lazım diyorum.

Bunu aslında Avrupa da çok iyi biliyor, görüyor.

Gelelim başlığıma,,,

AB ülkelerinden Schengen vizesi almakta sıkıntı yaşamaya devam eden hem iş dünyası temsilcileri, hem de vatandaşlarımız artık isyan noktasında...

Küçük, komik bahanelerle vize verilmiyor, verilse de kısa süreli veriliyor.

Bir anlamda verilmiş olmak için veriliyor.

Oysa Avrupa Birliği’nin kurulurken yazdığı en önemli ilkelerin başında özgürlükler gelmiyor muydu?

Seyahat ve eğitim özgürlüğü de en başta geliyor.

İhracat yapan firmaların temsilcileri isyanda, eğitim amaçlı gitmek isteyenler isyanda, iş yapmak isteyenler isyanda...

Avrupa Birliği vize konusunda Türk halkına büyük bir haksızlık yapıyor.

Bir çocuğun seyahat geçmişi ne olabilir ki

ANNE babanın vizesi var.

10 yaşlarındaki çocuklarına vize alacaklar.

Schengen ülkesi ailesiyle seyahat edecek bu çocuğa, çocuklara 10 gün vize veriyor.

Neymiş...

Her vize başvurusu bağımsız değerlendirilirmiş.

Vize isteyenin geçmiş seyahatleri, banka hesapları filan incelenecekmiş.

10 yaşında çocuktan bahsediyoruz.

Bu yaşta bir çocuğun seyahat geçmişi, banka hesabı nasıl olacak.

Avrupa biraz kendine bakmalı.

Yoksa Avrupa’yı Avrupa yapan özgürlükler kavramı iş vizeye gelince unutuluyor mu?

Siyaset hayatımızın çok içinde…

HEPİMİZ yorgunuz değil mi?

Sandığa gitmekten, siyaset gündeminden yorulduk.

Türkiye’nin en kısa sürede gerçek gündemine, gündemlerine dönmesi gerekir.

Başta ekonomi olmak üzere birçok toplumsal sorunun üzerine gitmemiz gerekir.

31 Mart’tan sonra 2028’e kadar bir daha seçim gözükmüyor.

Elbette siyasi dengeler, Türkiye’nin dinamikleri, dünyadaki gelişmeler bizi nereye götürür bilemem.

Ama normal takvime göre 2028’de Türkiye sandık başına gidecek.

31 Mart akşamı CHP lideri Özgür Özel de; “Erken seçim gibi bir talebimiz yok” dedi.

O zaman bu dört yılda Türkiye yapısal bazı sorunların üzerine gitmelidir.

Belki de bu yeni siyasi iklimden faydalanarak iktidarla muhalefet arasında bu uzlaşma zemini de sağlanabilir.

Her konuda her parti anlaşamayabilir ancak Türkiye’nin gelişimine katkı koyacak birçok konu maddesi elbirliğiyle çözülebilir.

Ben seçim sonrası açıklamalardan umutlandığımı söylemeliyim.

Dilerim bu iklim bozulmaz ve Türkiye asıl gündemine döner.

İzmir için üç önemli başlık

BU seçimlerde dikkatle izlediğimiz çok yer vardı.

Denizli, Uşak, Balıkesir, Manisa bizim bölgemizde; Afyon, Bursa gibi sonuçları merakla beklenen kentler olmak üzere...

Ve elbette İzmir...

Daha detaylı analizler yapacağız, yapılıyor da...

Ama şu detaylar öne çıktı.

İzmir’de seçime katılım düştü.

İzmir’de CHP’nin oyları DEM, İYİ Parti oyları çıktıktan sonra aynı kaldı.

AK Parti bütün ülkede oy kaybederken İzmir’de oylarını korumasını bildi.

Bir süre daha çıkan bu sonuçları her partinin kendine göre yorumlaması gerekiyor.