Siyaset gerginse toplum da gergin

Ben çok yakından izliyorum.
Adayların günlük programları nasıl, neler konuşuyorlar, neleri vaat ediyorlar, bütün bunları nasıl söylüyorlar, nasıl bir ton kullanıyorlar, hangi üslubu tercih ediyorlar.
***
İstanbul’da Binali Yıldırım yumuşak bir üslup kullanıyor. İzmir’deki seçim yarışında da öyleydi. Başbakanlığı döneminde de, meclis başkanlığı sürecinde de bu üslubu hep korumuştu.
Rakibi CHP’li Ekrem İmamoğlu da öyle... Toplumun her kesimini kucaklamaya çalışıyor ve bunu yaparken sakin bir tavırla, yumuşak bir üslup kullanıyor.
***
Ankara’da iki deneyimli siyasetçi yarışıyor.
Mehmet Özhaseki ve Mansur Yavaş...
Özhaseki projeleri öne çıkarmaya çalışıyor, polemiklerden uzak kalmaya çalışıyor. Bunu nereden mi anlıyoruz. Melih Gökçek’in sayısız sosyal medya mesajına verdiği cevap bunun bir kanıtı... Özhaseki “Gökçek kampanyamın bir parçası değil” diyerek; farklı bir ton kullanmayı tercih ettiğini vurgulamak istedi.
Mansur Yavaş da öyle... Verdiği tüm röportajları büyük bir dikkatle okudum. Bazı kullandığı ifadelerden bile özür dileyen, özeleştiri yapan bir siyasetçi profili çiziyor.
***
İzmir’de Nihat Zeybekci’nin adaylığı 27 Kasım’da açıklandı. İki aydan bu yana İzmir sokaklarını geziyor. CHP’nin adayı belli olmamışken, özellikle Aziz Kocaoğlu için konuşurken çok titiz davrandı, projeler üzerinden siyaset yapmayı tercih edeceğini açıkladı.
CHP’nin adayı Tunç Soyer zaten farklı bir siyasetçi profili çizen bir kişiydi. Sesini yükseltmeyen, söylemek istediklerini tane tane anlatan, örnekler veren, esprilerle süsleyen, gayet yumuşak üslup kullanan bir siyasetçi tipi...
***
Şunu söylemek istiyorum.
Kampanyalar toplumun istediği, beklediği, hayal ettiği gibi başladı.
Türkiye uzun süredir siyasette gergin bir atmosfer yaşıyor.
Pazartesi sendromu kadar salı sendromu da yaşayan bir Türkiye; gerçekten de bu tonu çok özledi.
Dilerim liderler meydanlara indiğinde de bu böyle devam eder.
Siyaset gergin olduğunda toplum da gergin oluyor çünkü...

Canlı yayın performansları

HABERTÜRK’te önce Nihat Zeybekci’yi sonra Tunç Soyer’i canlı yayında izledim. İkisinin de televizyon performansları iyiydi. İkisi de sorulara tatminkar cevaplar verdi. İkisi de sadece kendi partisinin değil, rakip partilerin oylarına da talip olduklarını söyledi. Her ikisi de seçilmeleri halinde bütün İzmirlilere hizmet sözü verdi, rozetleri bir kenara bırakma vaadinde bulundu.
Daha çok canlı yayın olacak elbette…
Ama ilk tur iki başkan adayının da iyi olduğunu söyleyebilirim.

Ben bu siyaseti anlamıyorum

NE dördüncü, beşinci dönem başkan adaylık taleplerini anlıyorum.
Ne de aday gösterilmeyince bir başka partiye gidip aday olanları anlıyorum.
Galiba ben bu siyaseti anlamıyorum.

Gerekçe ne olursa olsun

ŞU kulüpten ayrılan bu kulübe ertesi gün imza atıyor.
Bu kulübün başından ayrılan o gece bir başka kulübün başına geçiyor.
Bizim futbolumuzda bunlar var.
Ama bizim siyasetimizde buna yakın şeyler de var.
Mevcut partisinden aday gösterilmeyen bir bakıyorsunuz istifa edip bir başka partiden aday oluyor.
Ve rakip partiler de onu aday gösterebiliyor.
Gerekçe ne olursa olsun bu geçişleri anlatmak zor gözüküyor.

Kulüplerimiz fabrika
ayarlarına dönmeli

KARŞIYAKA yasaklı olduğu için transfer yapamıyor. Mecburen altyapıdan yetişen oyuncularıyla sahaya çıkmak zorunda… Başlangıçta kulüp epeyce zorlandı. Son haftalarda takım oturmaya başladı. Şampiyonluk olursa elbette müthiş olur ama bu çıkış bile Karşıyaka camiasına umut verdi. İzmir kulüpleri fabrika ayarlarına dönmek zorunda diye defalarca yazdım. Herhalde Karşıyaka için bu çok daha geçerli...

KARŞIYAKA yasaklı olduğu için transfer yapamıyor. Mecburen altyapıdan yetişen oyuncularıyla sahaya çıkmak zorunda… Başlangıçta kulüp epeyce zorlandı. Son haftalarda takım oturmaya başladı. Şampiyonluk olursa elbette müthiş olur ama bu çıkış bile Karşıyaka camiasına umut verdi. İzmir kulüpleri fabrika ayarlarına dönmek zorunda diye defalarca yazdım. Herhalde Karşıyaka için bu çok daha geçerli...