Gerçeklerle yüzleşmek lazım

Görmemezlikten geliyoruz.
Duymamaya çalışıyoruz.
Ama gerçek değişmiyor işte...
Size bir rakam vereyim.
Bugün dünyada her 68 çocuktan birisi otizmli doğuyor.
Ve otizmin görülme sıklığı büyük bir hızla artıyor.
1985 yılında her 2 bin 500 çocuktan birine konan otizm tanısı, 2001 yılında 250, 2013 yılında ise 88 çocuktan birine denk gelmeye başladı.
Bugün ise 68...
Otizmin erkek çocuklardaki yaygınlığı, kızlardan 4 kat fazla...
***
Yıllar içinde birçok sivil toplum örgütünün, vakfın üyesi oldum.
Bazılarına sağ olsunlar davet ettiler üye oldum, bazılarına ise koşa koşa gidip üyelik kaydımı yaptırdım.
Bir gazeteci olarak çok fazla yere gidiyor, olaylara tanıklık ediyorum.
Son dönemde bu üyeliklerden bazılarını dondurdum ve bütün gücümle eğitime destek vermeye başladım.
Türkiye’nin temel meselesi çünkü eğitim...
Ve de otizm gibi toplumu çok yakından ilgilendiren, dediğim gibi çok da ihmal edilen konular...
Anadolu Otizm Vakfı da o vakıflardan biri...
Vakfın başında Nüvit Uyar var.
***
Ayşe Yeşim ve Nüvit Uyar’ın 2005 yılında oğulları Ege doğuyor.
Ege’ye iki yaşındayken otizm tanısı konuluyor.
Ve Uyar Ailesi için bambaşka bir hayat başlıyor.
2010 yılında vakıf kurmaya karar veriyorlar.
20 kadar otizmli aile kurucu oluyor.
Benim hoşuma giden vakfın geniş tabanlı bir kitleye sahip olması...
Örneğin, Başbakan Binali Yıldırım mütevelli heyetinde, örneğin CHP Lideri Kemal Kılıçdaroğlu da öyle...
İzmir’in bilinen, tanınan birçok iş insanı, fikir önderi de burada...
Şimdilerde 300’ü geçen mütevelli üyesiyle Türkiye’nin en güçlü otizm vakfı...
Üstelik devlet tarafından da fark edilmiş bir organizasyon artık...
Anadolu Otizm Vakfı’nın başlattığı çalışmalarla oluşturulan manifesto Türkiye Otizm Eylem Planı olarak kabul edildi ve resmi gazetede yayınlandı. Bunu takiben Türkiye Otizm Meclisi (TOM) olarak Anadolu Otizm Vakfı ve Otizm Dernekleri Federasyonu (ODFED) ev sahipliğinde İzmir’de altı çalıştay yapıldı ve bir yol haritası belirlendi.
Türkiye Otizm Meclisi böylece oluşturulmuş oldu.

***
Nüvit Uyar’ın bir hayali var.
Bir engelsiz vadi kurmak...
Diyor ki...
“Güzelbahçe ve Urla – Çeşme - Karaburun yarımadasının ve özellikle Seferihisar’da oluşturulacak uygun bir bölgede adını Engelsiz Vadi olarak belirlediğimiz engellilik ve geriatri sorunlarına çözüm ve örnek yaşam modelleri öneren bir proje yapılabilmesi en önemli hedeflerimiz arasında...”
Aslında bunun için bazı adımlar da atıldı.
***
İzmir’de kayıtlara girmiş 7 binden fazla otizmli var.
Bence sayı çok daha fazla...
Ama bu gençlerimizin sadece küçük bir kısmı eğitim alabiliyor.
Hedef kaynaştırma eğitimden herkesin faydalanması olmalı.
Çünkü, sadece gençler değil, aileler de büyük sorunlar yaşıyor.
Sivil toplum örgütlerine düşen, bu toplumsal meselelere daha fazla vakit ve kaynak aktarmalarıdır.

 
Her otizmli bir dahi değil

SON dönemde bazı filmlerle otizme dikkat çekilmek isteniyor.
Hepsi başarılı prodüksiyonlar ve toplumsal farkındalığı güçlendiren filmler...
Ancak otizmli çocukların tamamının dahi sınıfına giren olduğuna dair bir algı da oluşuyor.
Evet, bu çocukların bir konuya odaklanmada olağanüstü yetenekleri olduğu doğru...
Ama bu otizmlilerin sadece yüzde 5 ya da 10’unu geçmiyor.
Bu gençlerin yeteneklerinin ortaya çıkması için de sıkı bir eğitim almaları gerekiyor.
Kabul edin ki, bu olanakları bulan yüzde kaçıdır.
Bu yapılamadığı takdirde gelişen sorunlarla zaman içinde aileler dağılabiliyor ve çoğunlukla da çocuğun tüm yükü annenin üzerine kalıyor.
Eğitilmeyen her otizmlinin topluma maliyeti hesaplanamayacak boyutta... Amerika’daki araştırmalar, eğitilmeyen her otizmlinin topluma 2.5 milyon dolar ek maliyet getirdiğini gösteriyor. Otizmli bireylerin önemli bölümü yoğun bir eğitim dönemi sonunda kaynaştırma eğitimi alabilecekleri seviyeye gelebiliyor. Başlangıçta gölge eğitmenleriyle sonra kendi başlarına normal okullara devam edebiliyor.
Yani yapılacak çok iş var.

 
Bir dostu daha sonsuzluğa uğurladık

GAZETECİLİĞE başladığımda unutamadığım isimler var.
Benim listem uzundur.
Atıl Akkan, o isimlerden biriydi.
Gazetecilik okumuştu, bir dönem gazetecilik yapmıştı ve gazetecileri iyi anlardı.
Sıkıştığımızda, haber kaynağına ulaşmak istediğimizde, kulis bilgilerine ihtiyacımız olduğunda Atıl Akkan’ı arardık.
O da bizi hiçbir zaman yanıltmazdı.
Yıllar böyle geçti gitti.
Sanayi Odası başkanlığı, TOBB yönetim kurulu üyeliği gibi önemli görevler üstlendi.
Çok renkli biriydi, hızlı karar veren ve çözüm odaklı...
Sohbeti hoştu, saatlerce konuşur, dertleşirdik.
Bir tanıdığı, bir dostu daha sonsuzluğa uğurladık.
Atıl Akkan, nurlar içinde yatsın.
 

Kaunas’ta bir İzmirli sanatçı

ÇETİN Erokay ile geçenlerde karşılaştım.
Heyecanlıydı yine...
Litvanya’nın başkenti Kaunas’ta kişisel bir sergi açmaya hazırlığı içindeydi.
International Association and Foundation Anima Mundu’den bir davet almıştı.
Erokay, 2015’te de Litvanya’nın Siauliai kentinde Japon, İsveç, İran, Gürcü, Litvanyalı ressamlar ve özgün baskı sanatçılarıyla birlikte bir karma sergiye katılmıştı. Bu karma sergi daha sonra Gürcistan’ın başkenti Tiflis’te de tekrarlanmıştı. Anima Mund Vakfı, bu sergiden sonra Çetin Erokay’a vakfın onursal üyeliğini verdi.
Erokay, İzmirli sanatseverlere buluşturduğu “Zamanın Gölgeleri” sergisiyle Kaunas’a gidecek.
Sergi 10 Nisan – 7 Mayıs tarihleri arasında Kaunas Tarih ve Eğitim Müzesi Galerisi’nde olacak.
Erokay’ı kutluyorum.