Top yere inmeli

Mükemmel mücadele ediyorlar, çabuk oynuyorlar ve çok organizeler. Açık söyleyelim; Sivasspor’un Süper Lig’e çıkmanın verdiği heyecanla iyi gittiğini zannediyordum. Ama dün gördüm ki, hakikaten güçlü bir takım. Fenerbahçe ile başa baş oynadılar ve en az onun kadar gol pozisyonu buldular. En güzel tarafları da oyunu iki yönlü düşünmeleri. Çoğu Anadolu takımının yaptığı gibi, sadece defans yapmayı düşünmüyorlar. En az defans kadar hücumu da düşünüyorlar.

Uzun topun tehlikeleri var

Fenerbahçe’ye gelirsek; topu uzun oynadığı vakit kendi kendini rezil ediyor. Ne zamanki top yere iniyor, sarı lacivertli takım işte o zaman keyif veriyor ve silahları ortaya çıkıyor. Fenerbahçe gibi bir takım için en tehlikeli şey uzun topla oynamaktır. Çünkü bu tip oyun tarzı yıldızları maçtan soğutur. Yıldız oyuncuyu maça ısındırmak için ona sürekli top vereceksin. Öyle dan dun vurursan oyundan koparlar.

Kötü oynadığı Schalke 04 maçını yenilgiyle kapayan Fenerbahçe’nin Sivas’a gelip, yüksek rakımda -ki alışık olmayanların nefesini keser, kondisyonunu bitirir- üç puan alması büyük başarı. Üstelik takım bu galibiyeti tesadüfen falan değil, mücadele ederek aldı.

Maçı Alex çözdü

Maçı çözen isim gene Alex’ti. Nefis bir gol attı ve Tuncay’ın galibiyeti getiren golünün pasını verdi. Alex, maç içinde buna benzer birçok pas attı, olağanüstü işler yaptı.

Aurelio’nun attığı gol olağanüstüydü. Özellikle kornerlerde Fenerbahçe’den bir oyuncunun, defanstan dönen topları karşılamak amacıyla rakip ceza sahasının dışında beklemesi şart. Aurelio dün böyle yaptı ve golü attı.

Sivasmaçı bir kez daha gösterdi ki, F.Bahçe’de Anelka’dan başka depar yapan bir tek Tuncay var. Daum’un onu bir sol bek gibi geride, Ümit Özat’la aynı kulvarda oynatması bence büyük hata. Tuncay, bu şekilde oynatıldığı için lüzumsuz yere enerji sarfediyor ve az iş yapıyor. Bu oyuncu, gücünü daha ekonomik kullanabileceği bir alanda oynasa çok daha iyi şeyler yapabilir

Sözlerimizi her iki takımı kutlayarak bitirelim. Taraflı tarafsız, izleyen herkese keyif veren bir maç oldu. İkili mücadele çok azdı. Topu alan her oyuncu hücumu düşündü. Sanki bir lig maçı gibi değil de özel karşılaşma gibiydi. Her saniyesi keyif verdi.