Acil’in çiçekleri

Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi’nin acil servisi kadınlara emanet. Kadın doktorlar Aytül Ataç, Ebru Tonay, Hanife Çiftçioğlu, Müzeyyen Üzel, İpek Duygu, Gülcim Kocairi, Burcu Demirdöven Berrin Kazancı, Pınar Yeşim Akyol, Özlem Akıncı, “Görevimizde çok dikkatliyiz, kimsenin gözü arkada kalmasın” diyor. Acil serviste çalışmanın zor olduğunu ancak, görevi severek seçtiklerini belirten doktorlar, şunları söyledi:
İyi ki doktor olmuşuz
“Zor hastalarla karşılaşıyoruz. Ağrısı olan, eşinden dayak yiyen, trafik kazası geçirmiş, madde kullanan, ellerimizde ölenler var.Bazıları da çok saygılı. Ama kendini bilmezler, kadın olduğumuz için küfür ediyor, üstümüze yürümeye kalkışıyor. Tabii bunlar genellikle alkollü  ve madde bağımlıları oluyor. Ya da bir yakını ölünce üzüntüden siniri bizden çıkarmaya çalışıyor. Yorucu bir işimiz var. Ama yorgunluk hayat kurtarınca yerini mutluluğa terk ediyor. İçimizden, ‘İyi ki doktor olmuşuz’ diyoruz. Hayat kurtarmanın sevinci hiçbir şeyle paylaşılmaz.”

Dr. Aytül Ataç (32):
Ben Ankara Tıp Fakültesi muzunuyum. Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Acili’nde beş yıldır çalışıyorum. Acil servisi seçme nedenim, insanlara bir an önce faydalı olmaktı. Acil serviste  çalışmak sevmeden yapılacak bir iş değil. Hele bayan olunca daha da zor. Erkekler de bizim kadar yoruluyor. Ama özel hayat bizim için daha zor.

Dr. Ebru Tonay (27):
Ege Tıp mezunuyum, 1,5 yıldır acilde çalışıyorum, severek geldik. Acilde çalışmak bizi etkiliyor. Gecenin bir yarısı alkollu geliyor. Bazen hastalar kızıyor, onlarla çok fazla ilgilenmediğimizi düşünüyor, küfür ediyor, üstümüze yürüme  hakkını kendinde görüyor. Pozitif yanları ise  bir hayat kurtarıyorsun, onun mutluluğunu yaşıyorsun.

Dr. Hanife Çiftçioğlu (26):
Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakületesi’nden mezunum. İki yıldır buradayım. Acilde çalışmak özel hayatı etkiliyor. Gecemiz, gündüzümüz yok. Nöbetten sabah çıkıyoruz. Eşim işe gidiyor, ben eve gidiyorum. Ben gece işe giderken, eşim eve geliyor. Hastalar ve buraya gelenler bir erkek doktora yapamadıkları hareketleri bize yapıyor.

Dr. Müzeyyen Üzel (34):
Üç yıldır buradayım. Ege Tıp mezunuyum. Sevdiklerimize vakit ayıramıyoruz. Ben bekarım ama evli olan  arkadaşlar eşine; çocuğuna vakit ayıramıyor. Hasta yakınları bayan olduğumuz için bağırma cesaretini bize gösteriyor, ama biz yine görevimizi yapıyoruz.

Dr. İpek Duygu (26):
Ben de Ege mezunuyum, acilde 1,5 yıldır  çalışıyorum. Acilci olmak istememim sebebi mesleki tatmin. Mesleki açıdan biz çok fazla hasta görüyoruz. Servisteki doktorlar bizim kadar vaka görmüyor. Biz hastayı rahatlatıp o şekilde veriyoruz. Acilde bayan doktor olmak zor. Ama acilde bayan doktor olup anne olmak en zoru.

Dr. Gülcim Kocairi (28):

Cerrahpaşa Tıp Fakültesi mezunuyum. Acilde 14 saatimiz geçiyor. Örneğin bayramda nöbekçiyim. Bizi en mutlu eden şey insanlara hizmet etmek. Hastalara yardımcı olup, onları yaşama bağlamak, onların acılarını bir az olsun dindirebilmek.

Dr. Pınar Yeşim Akyol (33)

Evliyim, bir oğlum var. Akdeniz Tıp mezunuyum. Acil servisi severek seçtim. Ayın on gecesi nöbetçiyiz. Bayramda da nöbetçiyiz. Eşime ve çocuklarıma vakit ayıramıyorum. Uzmanlığımın bitmesini bekliyorum.

Özlem Akıncı (29):

Ege Tıp mezunuyum. Beş yıldır çalışıyorum. Sosyal ve özel hayatı zorlayıcı bir yer. Onun dışında güzel. Hafta sonu ve gecemiz her zaman boş olmuyor. Bayan olduğumuz için acil serviste daha çok tehdit altında kalıyoruz. Hastalara bakmaktan büyük bir keyif alıyorum.

Dr. Burcu Demirdöven (26):

Hastalarla iç içeyiz

Manisa  Celal Bayar Üniversitesi Tıp Fakültesi mezunuyum. Dört aydır acil servisteyim. İsteyerek geldim, çok memnunum. Her şeyden önce doktor olmak güzel. Acilde hastalarla iç içesiniz bu güzel, çok hasta görüyoruz. Bayramda da nöbetçiyiz. Hastalara sürekli güleryüzlü yaklaşıyoruz. Onlarır mutluluğu bizim mutluluğumuz.

Dr. Berrin Kazancı (33):

Özel hayat kalmıyor

Dokuz Eylül Tıp Fakültesi mezunuyum. Altı yıldır acil serviste çalışıyorum. Acil uzmanıyım. Acilde çalışmak çok zevkli, ama zor.  Acil serviste bu işi isteyen yapabilir. İstemeyen birisinin yapması zor. Sevenler bile bazen isyan noktasına geliyor. Özel  hayat kalmıyor, yakınlarınıza vakit ayıramıyorsunuz.