Vebal...

Çünkü ülkemizi cumhuriyet düşmanlarının elinden kurtarmak isteyenler, oyları ile bu görevi CHP’ye verdiler.

Oysa CHP ortada yoktu.

Genel Başkan’ın parlak grup konuşmaları dışında ana muhalefet partisini gören olmadı.

Ne kahvehanelerde, ne gecekondu mahallelerinde...

Ne meydanlarda...

Ne sokaklarda..

Ne halkın içinde...

Ne bir proje üretirken, ne bir yeni ufuk açarken...

*

Bizler iktidar kadar muhalefetten de şikáyetçiyiz.

Türkiye’nin tarihinde toplumun bir kesimi hiçbir zaman bu kadar tepkili, bu kadar sesli, bu kadar çığlık çığlığa olmamıştı.

Ama bu kadar da umutsuz.

Niçin?..

Çünkü o kitlelerin önüne düşecek, heyecanlarına heyecan katacak, dalga dalga iktidara yürüyecek bir muhalefet yoktu.

Sokaktaki insan açısından; bu iktidarın yerine koyacak bir şey...

Aydınlık yüzlü yürekli insanlar ise, asfalt meydanlara sarıldılar da, sarılacak bir muhalefet bulamadılar.

*

Şimdi CHP’nin kurultayı var.

Bu kurultay CHP’den çok Türkiye’yi ilgilendiriyor.

Bizler partili değiliz, kalkıp "O gelsin, bu gitsin" diyemeyiz. Ama yeter artık; biraz gayret...

Biraz sorumluluk...

Biraz çaba...

Biraz kıpırtı...

Biraz basiret...

Böyle mi olur "Atatürk’ün partisi" size göre?..

Gericiler cumhuriyeti ayaklar altına almış ezerken, o cumhuriyeti kuran parti böyle mi olmalı?..

*

Bu ağır vebal hepimizin sırtındadır.

Ama en çok CHP’nin...

Büyük bir vebaldir bu.

Vebal...