Öküz olmamak...

Sürüde yavrular vardı ve yırtıcıların hedefi küçüklerdi.

Bir su kıyısında yırtıcılar bir yavruyu kaptılar, yavru başını çevirip annesini aradı, acı acı bağırdı. Görmeliydiniz, kaçıp kurtulmak için nasıl çırpındı.

Buffalo sürüsü durdu.

Önce düşündüler.

Doğa gözlemcileri, bu durumlarda genelde buffaloların her zaman kaçtıklarını tespit etmişlerdi.

Bu sefer buffalolar döndüler.

Yavruyu yere yatırmış, üzerine kocaman pençelerini koymuş yırtıcıların çevresini sardılar.

Yırtıcılar şaşırmışlardı.

Çevrelerinde siyah boynuzlardan bir duvar vardı. Biraz sonra buffaloların korkup dağılacağını umdular. Ama öyle olmadı, ilk hamleyi bir yaşlı buffalo yaptı, koca bir aslanı boynuzlarına taktığı gibi havaya fırlattı.

Yırtıcılar tek tek kaçmaya başladılar.

Sürü yaralı yavruyu alıp yoluna devam etti.

(Bakınız; http:/www.youtube.com/watch?v=LUDDz68kM)

*

Doğa bize birçok şey öğretir.

Ama biz öğrenemeyiz.

İyi bakın doğaya; akılsız, teslimiyetçi, kaderci, tepkisiz, sessiz, pısırık tüm canlıların acı çektiğini göreceksiniz.

İşte:

Buffalolara saygım arttı. Onlara "öküz" derdim, o yaptıklarını izledikten sonra artık demiyorum.

Elbette bir buffalo görme ve ona "Saygılar..." diye yanaşıp "Hakikaten sizi kutlarım, yani ancak bu kadar olur, kişilikli ve onurlu bir iş yaptınız..." deme olanağım yok.

Ama uzaktan uzaktan saygım sonsuz.

Bereketli bir yaşama doğru umutla yol alırken, özgürlüklerini, amaçlarını, kimliklerini, gururlarını, yaşama haklarını ve çocuklarını yırtıcılara bırakmadılar.

Benim gözümde "öküz" olmaktan çıkıp "buffalo" oldular.

Onurlu...

Mağrur...

Yürekli...

Adam gibi adam şu buffalolar.