Neyimize ne oldu?..

Bu ikisi aslında birbirini tamamlar.

(.......)

Sandık başında yapılan bir yoklamaya göre, referandumda "evet" oyu kullananların yüzde 60’ı "Neye evet oyu verdiklerini bilmediklerini" söylediler.

"Niye evet verdiniz?.."

"Bize ver dediler, verdik bakalım... Herkes verdi çünkü... Herkes verince biz de dedik ki verelim..."

*

Çoğunluğu böyle toplumun, iktidarı da işte böyle olur:

İradesiz, bağımlı...

Bakın; Talabani ile Barzani gibi iki aşiret bozuntusu ile onların beslediği PKK çapulcuları karşısında koskoca Türkiye Cumhuriyeti aciz-çaresiz.

Devlet adamları üç gündür durdukları yerde zıplıyorlar.

Durmadan toplantı yapıyorlar, Atatürk cumhuriyeti kurarken bu kadar toplantı yapmamıştı.

Arada bir birbirlerine koşuyorlar, sonra herkes kendi yerine geçiyor, sonra yine koşuyorlar toplantıya.

Toplumun bireyleri ise televizyonlarında Türkiye’nin düşürüldüğü bu durumu izliyor, sonra gidip bu iktidara destek için "evet" diyor.

Öyle mi?..

Ve "neye -evet- dediklerini" bilmeden.

*

İşte böyle bir toplum; başına örülen çorabın asla farkına varamaz.

ABD’nin Ortadoğu’yu yeniden çizme planlarını, bu planın ABD resmi internet sitelerindeki yeni sınırlarını, Türkiye’nin parçalanmakta olduğunu göremez.

Yeni Kürt devletine kendi vatandaşlarından daha ucuz elektrik verildiğini... Kürt parlamento binasının dahi Türk firmalarınca inşa edildiğini... Buna rağmen Kürt yönetimin neden Türkiye’yi adam yerine koymadığını sorgulayamaz.

Beyaz Saray sözcülerinin MGK’dan daha önemli sayıldığını... Gençler sokaklara dökülürken "Sayın Rice aradı" sözünün daha etkili olduğunu... TBMM’nin tezkeresi ortadayken Başbakan’ın İngiltere ve ABD’ye koştuğunu anlayamaz.

"Ver dediler verdik" der.

Pazar günü televizyonunda Türkiye’nin düştüğü durumu izler, kalkıp sandığa gider, iktidara yine "evet" der, sonra neyimize ne olduğunu düşünür...

Neye "evet" dediğini soran olursa gevşer:

"Ver dediler verdik..."