Kadınlar, kadınlar...

Bekir COŞKUN

Baktım; polis bir kadını copla ite-kaka havada götürüyor, kadın avazı çıktığı kadar özgürce bağırıyor ve ağlıyor...

Hah, demek ki kadınlar günü...

İyi ki kadınlar gününde ne kadar kadın varsa vurmadılar...

Kadınlar, kadınlar...

Oldum-olası ağladılar...

*

Ben kadınlara güvenirim...

Eğer sırtımı korkusuzca dayayabileceğim bir tek dostum olacaksa, kadın olsun...

Her zaman, kadınların erkeklerden daha mert, daha yiğit, daha dürüst, daha ilkeli, daha sadık, daha dost olduklarına inanırım...

Bir kadının omuzu, bir erkeğin omuzundan daha güvenlidir...

Korkusuzca koyun başınızı...

Bir kale duvarı gibi sağlam, bir ova gibi geniş, bir çınar gibi yüce, bir volkan kadar güçlü, kuştüyü yastık kadar huzur verici...

*

Peki...

O ortalıkta dolaşan, siyasete el atıp berbat eden, ortalığı karıştıran, kimi zaman bir politikacının karısı, kimi zaman politikacının kendisi, ya da bir politikacının yalakası olarak karşımıza çıkan, süslü-püslü, geveze, arsız, utanmaz kadınlar ne?..

Kadınların yüz karası...

Zaten ben onlardan söz etmiyorum...

*

Ne de benim sözüm; aydınlık dünyaya doğru yol almak varken, ortaçağa dönmek isteyen, kendini esir konumuna sokmak için inatla direnen kadınlara...

Çağdaş olmak dururken, kendini çağdaşlığa kapatanlara sözüm yok...

Mustafa Kemal'in laik cumhuriyetinin verdiği kadın haklarını elinin tersi ile itip, kafasını şeriatın kara örtüsü altına sokmak için çaba harcayan kadınlara ne diyebiliriz?..

Kendisini mal sayan, miras hakkını tanımayan, insan yerine koyup tanıklığını dahi kabul etmeyen bir kara düzene bayılıyorlarsa ve oraya koşuyorlarsa ne diyeceksiniz, ne?..

Ben; yürekli, aydınlık yüzlü, gül kokulu, sevgi-şefkat dolu, yiğit, mert, ilkeli kadınlardan söz ediyorum...

Ben onları kale gibi sağlam omuzlarından tanırım...

*

Ya da mağrur yüzlerindeki tomurcuk tomurcuk yaştan...

Baktım; onu copla ite-kaka götürüyorlar, hah demek kadınlar günüdür...

Kadınlar, kadınlar...

Oldum-olası ağladılar...