Hazine...

Medyada "Çemberlitaş’ın altındaki mermer blokun içinde Hz. İsa’nın hazinesi var" haberi gazetelerde ve televizyonlarda yer alınca, büyük ilgi gördü.

Hazine işte oradaydı...

Ve dün gece yine onbinlerce vatandaşımızın, "Çemberlitaş’ın altına delik açıp hazineyi alma" hayali kurduğundan eminim.

Anıtı restore eden şirketin sahibi, SKY Türk’te "Çok değerli dinsel eşyalar ve hazineyi oradan almak imkánsız. Çünkü dev blok mermerlerden yapılmış bir küçük odacıkta, üzerinde ise dev anıt var" gibi açıklamalar yaptı.

Olsun...

Uzaktan bir gizli delik açılarak anıtın altına kadar gidilir. Sonra yukarıya doğru bir ikinci delikle hazineye varılır.

Trafik polisinin durduğu yere denk gelmez ve polis deliğe düşmezse, işte hazine oradadır.

Yine dün gece kaç bin kişinin hayalinde, "belediye kanalizasyon işçisi" kılığına girip Çemberlitaş’ın dibinde kazma salladığını, hazineyi alıp götürdüğünü tahmin edebiliyorum.

Anadolu’da koca toprak yığınlarından yapılmış yüzlerce höyükten bir tekinin dahi dibi sağlam değil. Her hazine haberi alan bir delik açmıştır oralara.

Devlet koridorlarında oturan odacılar daldıklarında, kahvehanelerde tek başına oturmuş, gözlerini karşı boş sandalyeye dikmiş bir kişi gördüğümde, "hazine bulma hayali" kurduklarını bilirim.

Vaktim varsa sorarım da:

"Buldun mu?..."

".......!"

*

Oysa hazine uzakta bir yerde değildir.

Çok yakındır bize.

Bir an için kendi ellerine baksa insan... Gözlerini açıp kapatsa... Bir türkü mırıldansa diliyle...

Ciğerlerini doldura doldura nefes alsa...

Yüreğini dinlese; umutları, özlemleri, sevdaları...

Kafatasının içine özenle konulmuş, Çemberlitaş’ın altına delik açma fikrini üreten o beyni ile en değerli hazinenin aslında kendisi olduğunu düşünse...

Ve avantacılık, beleşçilik, yağmacılık, cinlik, kurnazlık yüzünden yoksullaştığını bilse...

Bulacak hazineyi ama...