Harç...

Çocuklar hâlâ işsiz...

Hâlâ akşamları eve giderken “İş bulamadın mı?” sorusuna yanıt verememenin ağırlığından kurtulmak için, köşe başlarındaki “mekânlarda” biraz daha olsun oyalanıyorlar...

Nerden bileceksiniz siz...

Sofralar nasıl mutsuzdur.

Babalar nedense daha sabırsızdır o soruyu sormakta. Anneler o soruyu istemezler yürekleri pır pır...

Lokmalar yutulamaz...

*

“Harçlara zam” haberleri sizin için bir şey ifade etmiyordur.

Siz nerden bileceksiniz; ailesine yük olduğunu düşünen, bunun karşılığını gelecekte veremeyeceğini kestiren, kendisini işsizliğin ve daha nice sorunların beklediğini bilen gençlerin dünyasında o “harç”ın ne denli büyük para olduğunu?..

Neyin karşılığıdır bu harçlar?..

Hangi kaliteli öğretimin?..

Hangi mutlu geleceğin?..

Hangi umudun?.. �

*

Çocuklar hâlâ işsiz...

Ne veriyorsunuz onlara o “harç” karşılığında?..

Hiçbir işe yaramayan diplomalar bu denli mi pahalı ve bedelleri bu denli mi “zam” gerektiriyor?..

Siz nerden bileceksiniz; babadan çekinip de mutfakta gizli gizli ağlayan bir anneye “harç parasını” söylemenin ağırlığını?..

Çocuklar, düzene karşı ilk dürüst ve yürekli tepkilerini koyup da “harç zamlarına hayır” dediklerinde, hafife aldığınız zamların onların dünyasında ne kadar büyük meblağ olduğunu nasıl anlayacaksınız?..

Sizin çocuklarınız gibi değil ki onlar...

*

Onları ittiğiniz kötü yaşamların peşinatı mı?..

Verilen emeğin karşılığını bulmamış ömürlerin, yüzü gülmemiş hayatların, kahırlarla geçecek zamanların ilk bedeli mi?..

Muhtemel acıların...

Gözyaşlarının ilk taksiti mi?..

Nedir bu harçlar?..