Gereksiz yazılarım...

Hürriyet’in bunu duyuran çığlık gibi haberinin hemen altında iki ünlü Türk futbolcunun resmi vardı, Fenerli Rüştü ile Ümit Özat’ın resimleri.

Araba aldıkları için mi, maçı kazanmak için mi, her neyse, kurban kestiklerini duyuruyordu haber.

Ben ise bütün yazılarım gibi ‘kesme kültürü’ yazımı da ne kadar boşuna, ne kadar ahmakça, ne kadar gereksiz yazdığımı düşünüyorum.

*

Çocukların örnek aldıkları iki ünlü (muhtemelen hiç kitap-gazete okumayan, televizyonda haberlere bakmayan, dünyayı izlemeyen) futbolcu bunu yaparsa, ruhlarımıza sinmiş ‘kesme kültürü’ nasıl kimliğimizden silinecek?

Yani Rüştü ya da Ümit araba aldılarsa, koyunun ne kabahati var?

(İnsanoğlu etobur oldukça koyunların kesileceğini elbet biliyorum. Ama bunun tüm çağdaş ülkelerde olduğu gibi özel alanlarda, hayvanlara hissettirmeden, uzman ellerde, onlara acı çektirmeden ve korkutmadan yapılmasını isterim.)

Ümit ile Rüştü dikkatsiz araba kullandıklarında; koyunun onlara bir faydası olabilir mi?

Sırf araba düzgün gitsin diye, bir canlıyı sırtlayıp, korku dolu gözleri ile o titrerken, bıçakla kafasını kesmek...

Yoksa maçı kazanmak için miydi?

Demek ki koyunun-ineğin kafası kesilirse maç kazanılıyor öyle mi?

Bunun faydası varsa niye bir ineği kaleye koyup, bir koyunu takıma kaptan yapmıyorlar?

*

‘Kesmenin’ bir ‘ibadet’ olmaması gerekir.

Ne de insana başarı getiren, huzur veren bir eylem.

Çocuklara Allah’ın yüce emirleri dururken, bunu öğretmemelisiniz.

Eğer öğretirseniz; korku dolu gözlerin, çırpınan bir canlının, fışkıran kanın iyi bir şey olduğunu, hatta gol atmaya yaradığını, arabanın düzgün gitmesini bile sağladığını onların kafalarına sokarsanız...

İşte bir gün manyaklar insanları keserler.

Aralarında ‘kesme kültürünün ürünü’ Türklerin de bulunduğu Irak’taki ilkel katiller-caniler bunu yapıyorlar.

‘Kesmek’ çağdaş insana yakışmıyor.

Uygar insan; bir canlıyı yatırıp kesmenin birçok sorunu çözdüğüne inanıp, mutlu olamaz.

Oluyorsa...

Uygarlık; böyle kesilmiş başlar, fışkıran kan, acı ve korku içinde huzuru aramak mıdır?