Dijital çocuk...

Bekir COŞKUN

Baktım çocuk ‘‘bip bip’’ diye sesler çıkarıyor.

Zaten çocuğun gözleri, bilgisayarın küçük yeşil ışığına benziyor. Hareketleri bir robotunkinden farksız.

Doğrusunu isterseniz annesi-babası da öyle. Kendi aralarında konuşurken, arada bir ‘‘bip bip’’ gibi sesler geliyor..

Dijital anne, dijital çocuğa seslendi:

‘‘Sevgi yükledin mi ona?..’’

Anlamadı, öyle baktı çocuk...

Dijital baba, başını robotlarınki gibi kademeli çevirdi o yana:

‘‘Anlamadı... İnsört yap, entire bas...’’

*

Dijital çocuğun elinde bir sanal bebek var.

Dijital annenin ‘‘Sevgi yükledin mi?..’’ diye sorduğu o... Eğer dijital çocuk, sanal bebeğin sevgi düğmesine basıp ona sevgi yüklemezse, sanal bebek ölüyor.

Hoş, bir başka düğmeye basınca yine diriliyor.

Dijital çocuk, bir başka düğmeye basarak bebeğine yemek, bir diğer düğme ile de ilgi veriyor.

Bendeniz köylü köylü sordum:

‘‘Ya bebeğin kakası geldiğinde?..’’

Dijital baba ‘‘bip’’ dedi:

‘‘Bip... The power programda o yok, bip...’’

Eşeklik bende.

Sen kalk, the power programda olmayanı sor...

*

Belki de bu sanal bebekler tam bize göredir.

Düğmeye basıyorsun bebek doyuyor, düğmeye basıyorsun uyuyor... Düğmeye basıyorsun sevgi yükleniyor...

Hele ‘‘sevgi yüklemek...’’

Sevginin ‘‘yük’’leştiği günümüzün dünyasında, yoksa bu sanal bebekler kapitalizmin simgesi mi?.. Diyelim ki bizim serbest piyasa ekonomisine tam tamına uymuyor mu?..

Birileri düğmeye basınca, kimi fırlamaların zengin olduğu... Bir düğmeye basışta köşelerin dönüldüğü...

Ya da, bir düğmeye basmakla insanların öldürüldüğü, bu rezil günümüze uymuyor mu?..

*

Baktım dijital çocuk ‘‘bip’’ dedi.

Dijital babanın kulağına eğilip sordum:

‘‘Peki şimdi ne dedi?..’’

Dijital baba yanıtladı:

‘‘The caps lock bip yaptı...’’

Anladığımı belli etmek için ben de yanıtladım:

‘‘Haaa bip...’’