Beyaz Saray’daki küçük köpek...

"Küçük köpeğimiz de bizimle Beyaz Saray’a gelecek..."

Dünyanın yer yer yandığı, ekonomilerin çöktüğü, dev sorunların altında insanlığın ezildiği bir dönemde, yeni ABD Başkanı’nın tarihi konuşmasında yer aldı: "Küçük köpek..."

Obama; çocuklarla başlayacak sevgi ve barış dünyasının kilidini gösteriyordu aslında... Gücü ve dili olmayan canlılara dahi sahip çıkmanın önemini... O an çocuklar ağladılar...

*

Atatürk dışında bir tek devlet adamımızın, köpeğini ya da kedisini hatırlamayız. Çünkü yoktu...

Dili-gücü olmayan bir canlıya verecekleri sevgi, duyacakları sorumluluk olmadığı için böyle oldu:

Amerikalılar; güçlü, egemen ve mutlu...

Biz; yoksul, ezilen, bağımlı, kan-revan içinde ve mutsuz...

*

Bu yazıyı yazarken dahi itlaf (hayvanları toplu öldürme) haberleri geliyor yurdun dört bir yanından.

İstanbul’un göbeği Sarıyer’den, Ankara’nın göbeği Saray’dan...

Devletin adamları geceleri Azrail kılığında çıkıp çocukların kedilerini-köpeklerini zehirli tüfeklerle öldürüyorlar.

Bu vahşetin bir ucu Ermeni katliamındadır, bir ucu Madımak Oteli’nde, bir ucu kanlı 1 Mayıs’ta, bir ucu görüyorsunuz; yataklara bağlanmış kimsesiz çocuklar yurdunda...

Çünkü; dili, gücü, savunması olmayanlara karşı kirli-kanlı merhametsizliğin, küçük yaşta yüreklere yerleştirildiği yerdir orası...

*

İşte Obama, her satırı çok anlamlı mesajına, ne yapıp yapıp onu yerleştirdi: Küçük köpeği...

Sadece önündeki meydanda onu dinleyen 200 bin kişi çığlık attı... Sorumluluğun, barışın, insan olmanın, merhametin, sevginin, ne olursa olsun güçsüz-dilsiz bir tek canlıyı dahi koruma duygusunun, tarihi konuşmadaki ifadesiydi:

O küçük köpek...

Ben sevindim...

Çocuklar ağladılar...