‘Ben niye işsizim?..’

‘Devlet eleman alacak’ haberi üzerine 30 kişi alınacak yer için dahi on binler kuyrukta.

Yüzü solgun, umutsuz, kızgın gençler, ellerinde káğıtlarla öyle bekliyorlar.

Kuyruk, bir kötü alın yazısı gibi kıvrılıp kıvrılıp uzuyor.

Kuyruktaki genç, gözleri dolu dolu kameralara ortak sorularını soruyordu:

‘Ben niye işsizim...’

*

Bu iyi bir sorudur.

Ama yanıtı muhabirde yok.

Bunu soran genç, annesine-babasına sormalı. Yanıt alamazsa amcasına, dayısına, eniştesine, çevresinde yetişkin kim varsa onlara, boynunu büküp sormalı:

‘Ben niye işsizim?..’

Bakalım bilecekler mi?

*

Demokrasi onlara ‘seçme’ hakkı verdiği halde, yıllarca neyi ve kimleri tercih ettiler?

Göz göre göre hırsızları-soyguncuları, tekrar tekrar iktidara getiren kimdi?

Aklı başında insanlar boşuna yırtındılar.

Ama yetişkinler televizyonlardaki ciddi tartışmaları dinlemediler, gazeteleri, dergileri, kitapları hiçbir zaman okumadılar.

‘Delikten bakma’ programlarını izlediler.

Yarım asırdır aldatıldılar da, farkına varmadılar.

Ve her seçim gelip çattığında, ‘maneviyat-din-iman-vatan-millet-Sakarya’ aldatmacalarını görmeyip, bilgisizce-bilinçsizce oylarını götürüp götürüp sahtekárlara verdiler.

Böylece çocukların işyerleri yıllarca önce çalınmış oldu.

Ve çocuklar işsizler.

*

‘Ben niye işsizim?’ doğru ve haklı bir soru.

Ama yanıtı yine de yok.

Çünkü yetişkinler yine ‘delikten bakma’ programlarını izlemeye devam ediyorlar ve bu sefer beterin beterini seçtiler.

Henüz uyanmadılar, görmediler.

Kaç yıl sonra yine bir kuyrukta, yine bir genç boynunu büküp muhabire soracak:

‘Ben niye işsizim?..’